Weg met de BV’s, leve de BVs

Erger dan Corona worden televisiekijkers reeds jaren geteisterd door… jawel  BV’s. Over COVID hebben we nog de hoop, misschien een illusie, dat we ooit ervan verlost kunnen raken. Maar helaas bestaat er geen vaccin, laat staan een boosterprik, tegen de schermpollutie van een zootje pseudo’s die geregisseerde grappen op ons afvuren.

Maar er is ook een ander soort BVs dat onze goedkeuring en respect wel verdient. Alleen zie je die niet dagelijks en zeker niet in prime time, dat zijn de Betere Volleyballers. We prijzen ons dus fenomenaal gelukkig dat we dit soort BVs weldra opnieuw in levende lijve aan het werk zullen kunnen zien.

Maar voor de confrontatie van zaterdagavond moesten we nog lijdzaam plaatsnemen voor ons computerscherm. En het werd helaas een kleine lijdensweg.

Nu speelden de naweeën van het virus in het lichaam mogelijks hun rol, en ook de afwezigheid van spelverdeler Stijn D’Hulst droeg zeker niet bij tot een geslaagde avond voor Knack Volley Roeselare. Om in de sfeer te blijven schrijven we, zeker met zin voor de nodige overdrijving maar ook omdat het nu eenmaal binnen het thema past, dat het een Bleke Vertoning werd. Het niveau dat ons team demonstreerde tegen Volley Haasrode Leuven kon niet herhaald worden zodat Lindemans Aalst, zonder zelf een dijk van een wedstijd te spelen, het niet onverdiend haalde.

Lindemans Aalst ging op zijn sterkst van start en bij Knack Volley kwam Sander Depovere aan de pass, Arno Van de Velde en Pieter Coolman moesten proberen het gevaar in het midden te counteren, en naast kapitein Matthijs Verhanneman kwam Mathijs Desmet positie nemen. Dennis Deroey vonden we zoals steeds op zijn vertrouwde liberopositie terug.

Aanvallend liep het in set 1 voor geen meter bij de Landskampioen en ook serverend kon weinig druk worden gezet. Coach Johan Devoghel van zijn kant had duidelijk opgedragen naar de zijkanten van het terrein te serveren om de opbouw te verstoren. Knack Volley was, na een 2-3, al snel op achtervolgen aangewezen en na meerdere gemiste aanvalskansen dook het bij 7-4 een eerste maal in de time-out. Bij 13-7 moest ook de tweede time-out er aan geloven. We gaven eerlijk gezegd toen nog weinig eurocenten voor onze winstkansen in deze eerste set. Maar met Sander Depovere aan de serveerlijn kon toch nog de 16-13 gehaald worden. De kloof van drie punten werd echter na de 19-16 niet behouden, laat staan gedicht. Lindemans Aalst zette een sterk seteinde tussen de lijnen zodat de eindbalans duidelijk in het thuisvoordeel uitdraaide: 25-18.

Coach Steven Vanmedegael behield het vertrouwen in zijn troepen en dit loonde duidelijk. Aanvallend kwam Michiel Ahyi boven water door nu wel voorbij het thuisblok te scoren. Dit resulteerde in een mooie 9-13 voorsprong. Tijdens de (te?) lange videochallenge om dit laatste punt toe te kennen aan de juiste ploeg genoten we van de mooie muziek uit de TV-reeks Baantjer. De logica respecterend volgende een time-out en het minste dat je kan zeggen is dat deze op het juiste moment kwam en voor het gewenste effect bij de thuisploeg zorgde. In cijfertaal uitgedrukt betekende dit een 14-13 score. Beetje bij beetje liep de thuisploeg verder uit: 16-14 (ace), 19-16, 21-17. Mathijs Desmet had ook zijn dagje niet en dus mocht Märt Tammearu proberen de ploeg uit deze benarde positie te halen. Robin Overbeeke zorgde voor het eerste setpunt (24-22) maar Knack Volley stelde, na een netservice van de thuisploeg, vervolgens via Matthijs Verhanneman gelijk (24-24). Lindemans Aalst bleef de setpunten opstapelen en Knack Volley veredelde die stuk voor stuk. Het seteinde bekijkt de lezer best via de replaymogelijkheid op de site van de Euromillions Volley League.

Na een snelle 8-5 achterstand in set 3 vertoonde Knack Volley wel het nodige karakter en werden de rollen omgekeerd: 11-14, 12-15. In een andere context gebruikten we vroeger al eens de quote “l’histoire se répète” en deze was nu van toepassing op het feit dat opnieuw de voorsprong niet kon worden vastgehouden. Ook deze keer was het van erop en erover (16-15). En daar kon ook de inmiddels ingevallen Rune Fasteland niets aan veranderen. Gevolgd door François Lecat die zijn debuut bij het blauw-witte team wellicht wel iets anders had voorgesteld. Lindemans Aalst had het beste eindschot: 21-21, 24-21. Na een opnieuw lange videochallenge (met de muziek van Jaws op de achtergrond) was er geen netfout van het bezoekend blok te bespeuren (24-23) en dus zou de derde en laatste set alweer eindigen met het kleinst mogelijke verschil (25-23 na een netservice).

Al bij al dus een tegenvaller om mee op reis te vertrekken naar Polen. Maar met deze nederlaag is er geen kat overboord in deze fase van de strijd want Knack Volley blijft aan de leiding van het klassement. En dus kijken wij volop uit naar volgende week zaterdag voor een blij weerzien met iedereen in de Tomabelhal.

matchreport Aalst-Knack 22-01-2022

foto’s Jan Vanmedegael

Brilsmurf 23/01/2022