Van onder het stof (31 oktober 2020): Knack Volley wint spannende topper tegen Maaseik

Voor deze eerste, en hopelijk niet laatste, clasico dit seizoen was het wat ons betreft uitkijken naar afwezigen die geveld waren door het vuile beestje. Maar bij de warm-up konden we tot onze vreugde vaststellen dat voor beide teams iedereen present tekende. Toch moeten de Limburgers, zo leert ons radio tamtam, bezoek gekregen hebben en was dit meer dan waarschijnlijk de oorzaak dat coach Banks voor een verrassende opstelling koos: Lou Kindt, Jan Martinez, Mitchell Stahl, Pieter Verhees, Amir Esfandiar, Javad Karimisouchelmaei en de vertrouwde Just Dronkers op de libero. Bij Knack Volley noteerden we geen verrassingen.

Sleutelmoment : in set vier staan de bezoekers op een 1-2 voorsprong in sets en op een 2-5 stand. Andreas Fragkos blijft worstelen met zichzelf en dus brengt coach Steven Vanmedegael Mathijs Desmet in. Pieter Verhees blokt vervolgens nog onze kapitein maar bij 5-8 komt Stijn D’Hulst aan service en in één ruk (wel onderbroken door een time-out bij 10-8) stoomt Knack Volley door naar 13-8.

Opmerkelijk : bestaat er een perfecte set ? Wellicht niet, maar de thuisstatistieken van de beslissende set zijn ronduit indrukwekkend. Aanvallend scoorde iedereen aan 100% (we vergeten hierbij, om prozaïsche redenen, enkel de niet-geslaagde aanval van George Huhmann), in receptie liet niemand een steek vallen en bovenal trok Hendrik Tuerlinckx met een waanzinnige 8 op 8 het laken naar zich toe en overvleugelde hij in extremis zijn jongere, sterke opponent Lou Kindt.

Andermaal lezen we dat vier spelers bij Knack Volley in de dubbele cijfers eindigden voor slechts twee bij de bezoekers.

Een spelverdeler die negen punten scoort (twee bloks, zes aces, één aanval) is ook niet dagdagelijks. En neen, het was niet MVP Stijn D’Hulst.

Speler van de wedstrijd : die eer was voor onze Stijn, maar bij een overwinning van Maaseik was dit zonder enige twijfel Lou Kindt geweest met zijn 22 punten aan 59 %.

Foto Jo Naert

Het eerste punt van dit duel werd al dadelijk fel betwist en Knack Volley weet drie keer de aanval te pareren om vervolgens zelf te scoren via Andreas Fragkos. De Griek is dé man van het matchbegin want ook de 2-0, de 4-5 en 6-1 zijn van zijn hand. Matthijs Verhanneman laat van zich horen en brengt het verschil op zes punten (8-2). Deze zespuntenkloof blijft staan tot 12-6 want met variaties komt ook het middencompartiement aan zijn trekken. Uiteraard zijn de bezoekers niet zinnens om over zich te laten lopen en mildert Lou Kindt tot 12-9. Een ace van Esfandiar verkleint verder de kloof (15-13) maar de Iraniër gaat bij de 17-13 de mist in en moet plaats ruimen voor Jelte Maan. De centimeters van Greenyard renderen plots en bloks van Stahl en Martinez maken alles opnieuw speelbaar : 17-16. Een time-out brengt soelaas en een toetsfout van Jelte Maan, een score van Pieter Coolman gevolgd door een blok van Hendrik Tuerlinckx op Martinez doen Knack Volley money-time ingaan met 20-17. Maar nog is de set niet binnen (20-19). Ondanks een geslaagde videochallenge voor een bal van Andreas Fragkos (23-20) moet Knack Volley zich toch nog reppen (24-23) maar Matthijs Verhanneman tekent finaal voor de 25-23.

Foto Jo Naert

Greenyard Maaseik is echter niet onder de indruk en haalt set twee binnen met ondermeer vijf aces tegenover drie missers. Het aantal missers bij Knack Volley vanaf de serveerlijn ligt hoger (5 stuks) en ook receptioneel heersen de bezoekers (vijf missers tegen zero). Toch lijkt er halfweg set twee geen vuiltje aan de lucht want Knack Volley leidt met 11-6. Maar even later blijkt er toch zand in de machine te zitten want de bordjes wijzen plots 12-12 aan en de mannen van Joel Banks komen iets gretiger over. De score evolueert naar 13-15 (ace Esfandia) en Steven Vanmedegael probeert het tij te keren met een time-out. Toch kan hij niet beletten dat het na een netfout van George Hughman 18-20 wordt. Twee aces van Karimisouchelmaei, een score van Lou Kindt en het verschil is opgelopen tot 18-23. Ondanks een laatste korte plaatselijke dreiging (21-23) stellen de bezoekers niet onverdiend, met een ace (21-25), gelijk.

In set drie lossen beide teams elkaar amper. Met zeven opslagmissers bij Knack Volley en vijf bij Greenyard is het al bij al niet de meest hoogstaande set, maar spannend vanzelfsprekend wel. De beide opposites houden elkaar in evenwicht met elk zes stuks. Het verschil in de score bedraagt nooit meer dan twee punten. Tot onze verbazing zien we in onze notities dat dit verschil er alleen was bij 9-7, 14-12, 14-16, 20-22 en tenslotte 23-25. Op elk ander moment bedroeg dit slechts één luttel punt. Winst en verlies spelen zich dus af op basis van details en dat is de zeldzame misser van George Huhmann dan ook, waardoor het eerste setpunt direct door de bezoekers verzilverd wordt.

Foto Jo Naert

Het verhaal van set vier staat reeds deels beschreven in de inleiding met vooral het kantelpunt in dit duel, de remonte van 5-8 tot 13-8 met Stijn D’Hulst aan de opslag. Jaren geleden, in de beginperiode van de actuele puntentelling, werd al snel aangenomen dat een voorsprong van vijf à zes punten zeker geruststellend was om setwinst te bereiken. Nu heeft het verleden al meerdere keren (waaronder een bekerfinale enkele jaren geleden) bewezen dat deze stelling niet langer opgaat. En het was weer die dekselse Jawad Karimisouchelmaei die met het betere opslagwerk de thuisverdediging in de problemen bracht (15-13 en 15-14). Maar dat kunnen wij ook dacht Mathijs Desmet en de jongste speler bakte één van de oudste (Jelte Maan) eenzelfde knapkoek : 18-15. Deze kloof konden de bezoekers niet meer ophalen en Knack Volley haalde de strop nog wat steviger aan zodat de setscore toch wel hard leek : 25-17. Uitblinker Matthijs Verhanneman tekende voor zes punten in deze set.

 Foto Jo Naert

Dat het, zoals ze bij Sporza beschrijven, de Hendrik Tuerlinckx-show zou worden hadden we niet zien aankomen maar stilletjes gehoopt. En we citeren graag de zangeres Sia maar haar fantastisch powerlied : “I’m unstoppable, I’m a Porsche with no brakes, I’m invincible, yeah I win every single game, I’m so powerful, I don’t need batteries to play, I’m so confident, yeah, I’m unstoppable today”. Een betere muzikale illustratie bestaat er niet. De eerste vier punten voor de thuisploeg kwamen op zijn konto, Mathijs Desmet toverde nog even een ace uit zijn jonge schouder (5-3). En voor de kantwissel lukte Matthijs Verhanneman met een belangrijke plaatsbal een mooi voordeel : 8-5. De drie punten werden er vier dankzij je weet-wel-wie (10-6). De jonge Mathijs plaatste het orgelpunt op zijn sterke invalbeurt door wedstrijdpunt binnen te halen bij 14-9. En dan weet je wel wie het allerlaatste orgelpunt kan, mag en zal plaatsen zodat we na een aangename partij onze notitieboek konden dichtklappen.

Foto Jo Naert

Conclusies trekken is wellicht te vroeg tenzij dat Greenyard andermaal een te duchten tegenstander wordt en zeker niet verzwakt, integendeel, is ten opzichte van het voorbije seizoen. Het zou dan ook te betreuren vallen mocht dit duel niet tot op de volledige laatste speeldag kunnen uitgevochten worden. Maar ondertussen liggen er voor beide ploegen onderweg nog enkele valkuilen klaar.

Brilsmurf 02/03/2022