Van onder het stof (23 maart 2019): Knack Volley winnaar van thriller op Schiervelde

Ken je de Stoxx Europe Football index ? Dit is, net zoals de Bel20, de Dow Jones of de S&P500, een index die in dit geval de aandelen van 22 voetbalteams (Lazio Roma, Juventus, Ajax, Manchester United…) uit 11 landen verzamelt en een graadmeter is voor wat er met voetbalaandelen op de beurs gebeurt. Je hebt op de beurs twee soorten markten. Enerzijds de stierenmarkt, ook wel bull market of hausse genoemd, anderzijds de berenmarkt, ook bear market of baisse genoemd.

De koersevolutie van individuele aandelen hangt dan weer af van veel factoren. Hoewel principieel de prijs van een aandeel bepaald zou moeten worden door de waarde van het bedrijf is het echter de wet van vraag en aanbod die de dagslotkoers bepaalt. Door technische analyse of de ebidta (operationele kasstroom) te observeren en te beoordelen beslissen beleggers indien ze in of uit een aandeel stappen. Maar wie er als individu actief is met zijn spaarcentjes weet echter ook dat emoties de koers bijwijlen grondig dooreenschudden ongeacht of we in een beren- of stierenmarkt zitten.

Waar zitten we vandaag in het Belgische volleybal ? Door de recente aankondigingen bij enkele clubs moeten we in globaliteit eerder spreken over een berenmarkt. Et avec la nouvelle déclaration de guerre de la part des dinosaures on a, comme chaque année, une fois de plus une dispute avec seulement des perdants. Dit moet echter niet beletten dat zelfs in dit soort markt de theoretische waarde van een club stijgend kan zijn. Zelfs al wordt het aandeel van de hoofdsponsor in de tijdspanne van een jaar gedecimeerd, moeten er noodgedwongen afdelingen in de winkelrekken geplaatst worden op zoek naar een overnemer of zit de CEO op de wip. We schreven het al, emoties spelen een belangrijke rol en dus kunnen winst en verlies in één wedstrijd tijdelijk de koers beïnvloeden. Maar als we nu zelf één les uit ons eigen beleggersleven onthouden (ooit gestart met de wet Coorman-Declercq uit 1982) dan is het dat je je winst of verliest pas incasseert op het einde van de rit, wanneer je verkoopt. Voordien is winst of verlies louter theoretisch. En ook…  ‘resultaten uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst’.

Na de tweede wedstrijd uit de Champions Final Four play-offs hebben Maaseik en Aalst de beste kansen op het bereiken van de finale maar ook de twee West-Vlaamse ploegen zijn nog niet uitgeteld voor, wat bij Knack Volley de slagroom op de kers van de taart zou betekenen, de kampioenstitel. Ongetwijfeld zullen de twee komende wedstrijden het plaatje al een beetje duidelijker maken. Maar mogelijks wordt het knokken tot de laatste bal.

Foto Jan Vanmedegael

Dit was ook het geval gisterenavond in Schiervelde met het zoveelste duel dat op een 3-2 eindigde. Was het spannend ? Zeker en vast ! Was het mooi ? Hiervoor inspireren we ons op de wijze waarmee politiekers antwoorden : beide ploegen hebben al mooiere wedstrijden afgeleverd. Maar finaal maalt niemand over het spelniveau bij het tellen van de punten : twee voor de thuisploeg en één voor de bezoekers, wat ons een faire verdeling leek.

Greenyard Maaseik moest het stellen zonder Jay Blankenau die nergens te bespeuren was. Dat je niet altijd een buitenlandse spelverdeler nodig hebt bewees Stef Van Heyste met een prima prestatie en veel dreiging vanop de serveerlijn. Bij Knack Volley prezen we ons gelukkig met de return van Ruben Van Hirtum en de flanellen benen van Matthijs Verhanneman bleken verdwenen, wat hem de titel ‘Star of the Game’ opleverde.

De eerste set bood een festival aan opslagmissers, vooral bij de thuisploeg maar ook, in mindere mate, bij de bezoekers. Een voetfout van Timo Tammemaa en een outbal van Jolan Cox leverden toch een 7-4 voorsprong op, maar deze werd in een mum van tijd teniet gedaan (7-7) en door Jelte Maan and friends omgebouwd tot een 11-14 voorsprong. Zo leek het althans maar de videochallenge functioneerde goed en werd met succes ingeroepen voor een block-touch zodat de score overruled werd naar 12-13. Direct daarop werd het 13-13 maar nu kon Maaseik beroep doen op de aanwezige technologie en terecht kregen ze het punt toch toegewezen en dus werd het 12-14. Bij 13-16 moest Steven Vanmedegael naar de noodrem grijpen maar kon toch niet beletten dat een ace van de bezoekende setter Maaseik een quasi beslissende voorsprong gaf (14-18). Alle hens aan dek dus om setverlies te vermijden en Knack Volley kon de kloof dichten (20-20). Het was echter opnieuw Stef Van Heyste die deze maal Ruben Van Hirtum te grazen nam (22-24) waarop Jolan Cox genadeloos afmaakte : 23-25. Dit stond wel niet in het scenario hé !

In set twee kregen we een pak minder opslagmissers voorgeschoteld en het scoreverloop verliep dan ook een stuk gunstiger voor de bekerwinnaar : 2-4, 6-5, 9-6, 16-13. Maaseik slaagde er niet in de driepuntenachterstand op te halen. Jelte Maan werd dan streng maar rechtvaardig bestart door hoofdscheidsrechter Wim Cambré voor een dubbele toets : 17-13. Het waren echter twee opeenvolgende missers van Seppe Baetens (22-17 en 23-17) die de landskampioen neerhaalden. Arno Van de Velde blokte de 24-17 en prikte het laatste punt op de vloer : 25-18.

Set drie werd een nagelbijter en de emoties liepen langs beide kanten van het net hoog op. Knack Roeselare behield lichtjes de bovenhand (4-3, 6-4, 11-8, 12-11). Met een blok op kapitein Maan lanceerde ons team een serieuze raket naar 16-11. Een bleke Seppe Baetens werd richting huppelhoek verwezen en Simon Peeters kreeg zijn kans. Voormalig rookie zat direct goed in de wedstrijd (17-13) maar andermaal bleek er geen vuiltje aan de lucht want Hendrik Tuerlickx hamerde zijn ploeg in money-time naar een voorsprong van vier eenheden : 20-16. Setwinst leek dichtbij (22-18) maar daar dacht Jolan Cox (in beeld voor een transfer naar Frankrijk) anders over. Jolan serveerde deze maal met succes en kon ook aanvallend succesvol afwerken zodat het zowaar 22-22 werd. Scores van Hendrik Tuerlinckx en Simon Peeters volgden elkaar op waarna de videochallenge weer ingeschakeld werd voor een (duidelijke) middenlijnoverschrijding die, begrijpe wie kan, niet toegekend werd, hoe hard Schiervelde en de thuisspelers ook riepen. Na de 23-24 van Jolan Cox prezen we ons gelukkig dat een misverstand bij Greenyard ons de 24-24 op een schenkblad aangereikt werd. Een ace van Matthijs Verhanneman gaf ons opnieuw de leiding (25-24) maar Jelte Maan begaf niet. Een hoorbare zucht van opluchting was merkbaar toen de videochallenge geen block-touch zag en we op voorsprong kwamen dankzij de 28-26 setwinst.

Foto Jan Vanmedegael

Simon Peeters behield het vertrouwen van zijn coach en dit was toch wel een gamechanger want Simon deed meer dan zijn duit in het zakje. Opnieuw strooide Stef Van Heyste verwarring met zijn services en het scoringspercentage bij Knack Volley kende af en toe een serieuze dip. Bij 14-18 en 15-19 leek de set verloren. Even sprankelde er weer hoop door Schiervelde met een monsterblok op de bezoekende hoofdaanvaller (17-19) maar het duo Peeters/Cox bleef scoren : 18-22. Toch werd het nog ongemeend spannend, zeker na het tumult voor de 22-23. Scheidsrechter Wim Cambré zag tot verbijstering van libero Stijn De Jonckheere een touché die de bal, uit frustratie, keihard op de grond knalde wat hem geel opleverde. Na lang aandringen werden de assistent-scheidsrechters erbij geroepen en beaamden dat onze Stijn wel degelijk gelijk had. Knack kreeg dus terecht het punt toegekend. Het siert de hoofdscheidsrcehter dan ook dat hij de moed had zijn ongelijk toe te geven. De videochallenge was, na de 22-24 via Tammemaa, voor Jelte Maan dan weer geen goede bondgenoot door aan te tonen dat er geen block-touch kwam. Fel protest bij Maaseik maar gedurende de time-out van Joel Banks werden de gemoederen bedaard en weer Jelte Maan scoorde de 23-25. Hierdoor bereikte het testosterongehalte bij de Nederlander (Brilsmurf blijft een kniesoor) een piek evenals dit bij enkele andere bezoekers. Maar gezien hun theatraliteit niet het obscene niveau haalden van een Cristiano Ronaldo of Diego Simeone dekken we dit toe met de mantel der liefde.

Foto Jan Vanmedegael

Maar blijkbaar hadden de bezoekers iets teveel testosteron verschoten want ze werden in de beslissende vijfde set koud gepakt. Knack Volley schoot als een bliksem uit de startblokken (3-0). Iets verderop kreeg Menen zijn eerste matchbal (15-14). Jolan Cox scoorde tegen (3-1). Simon Peeters maakte aanstalten om een slechte receptie in de rebound af te straffen maar deed dit zo knullig dat hij naast de bal sloeg. Toen hij daaropvolgend nog een blok tegenkreeg, en we volgden allemaal de bal die achter de verdediging in slow motion net voor de lijn nog binnen viel, moest hij zijn plaats opnieuw afstaan bij 5-1. Een nieuwe wedstrijdbal was er voor Menen bij 16-15. Ruben Van Hirtum deed mee aan de afslachting (7-1). Simon Peeters mocht Seppe Baetens komen vervangen en inmiddels had Par-ky Menen de buit binnen (18-16). Alles lukte vervolgens bij Knack Roeselare, zo ook de netrolace voor 9-2 (Ruben Van Hirtum). De bezoekende kapitein kon het laatste bezoekende punt scoren bij 11-4 maar dan stoomde de supercupwinnaar door naar, echt waar, 15-4.

Foto Jan Vanmedegael

Nu zullen ze misschien in het verre Limburg niet ontevreden zijn met het meegesprokkelde punt, maar voor Knack Volley waren de winstpunten levensnoodzakelijk. De volgende opdracht is een bezoek aan de hel van Menen waar ons team vorige keer een pakske slaag kreeg. Andermaal is het dus een wedstrijd op leven en dood waarbij de thuisploeg vanuit een comfortabele positie de debatten kan aangaan. Niets moet, alles kan en mag voor Menen. Wat de opdracht voor Knack Volley is, daarover bestaat geen twijfel. En met argusogen houden we ook het scoreverloop bij de confrontatie tussen Aalst en Maaseik in de gaten.

Brilsmurf 01/03/2022