Sire, er zijn ook nog Belgische coaches!

Voor de titel van dit wedstrijdverslag, die echter vooral slaat op een gebeuren in de marge van het nationale volleybal, lieten we ons inspireren door Jules Destree die in 1912 een open brief aan Koning Albert I richtte. Nu had de Waalse politicus het vanzelfsprekend niet over de aanstelling van een nieuwe bondscoach, maar eerder over de twee taalgroepen in ons land.

We delen met jou, beste lezer, een reeks berichten uit een whatsappgroep (met de veelbetekende naam ‘WTF’) en waarvan Brilsmurf deel uitmaakt.  Maandag verscheen op de sociale media het bericht dat er om 18.00u een belangrijke mededeling zou volgen in het volleybalwereldje. Uiteraard spreidt iedereen zijn antennes dan uit en lezen we:  “Depestele bondscoach?” “Waar gelezen?” “Facebookroddels, vanavond aankondiging” “Grote kans dat Frank inderdaad bondscoach is vanavond”. Ook in de chat met onze contacten werden deze berichten voor waar aangenomen want de piste Gert Vandenbroeck leek definitief verlaten. Logisch bovendien want door de aankondiging van Decospan Menen was de coach van het jaar beschikbaar op de markt en een slechte keuze zou je dit bezwaarlijk kunnen hebben genoemd.

18.18u: “Italiaan Zanini” “Dat is toch niet te geloven! Steeds maar buitenlanders nemen” “Zelfs X was bereid te combineren, denk ik” gevolgd door een reeks berichten die minder voor publicatie vatbaar zijn.

In de EuroMillions Volley League acteren inderdaad, naast een reeks uitstekende spelers, ook wel een rits coaches die niet alleen hun plaats verdienen aan het nationale maar evenzeer internationale volleybalfirmament. Zonder dat dit een limitatieve opsomming is denken we vanzelfsprekend aan de regerende coach van het jaar en vervolgens ook aan hij die het (volgens ons althans) al tweemaal had moeten zijn. Nu ligt deze laatste, om wie weet welke reden, blijkbaar niet in de bovenste lade bij een aantal pers- of bondsmensen, wat gezien zijn voorbije palmares met één landstitel, driemaal bekerwinst en twee supercups (wie deed beter?) naast een sterk Europees parcours, totaal onbegrijpelijk is!

En dan heb je ook nog de toekomstige coach van het jaar… Hoezo? Wanneer we ons baseren op het stemgedrag uit het verleden, de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat zijn ploeg met een clean sheet de Beker binnenhaalt en de reeds aangeklaagde timing van de tweede stemronde van de verkiezing (andermaal vóór het toekennen van de titel van landskampioen), dan is het plaatje duidelijk. Drie Belgen die we zonder twijfel nog kunnen aanvullen met anderen, zoals hij die reeds een belangrijke nationale opdracht heeft en de ambities van VHL waar maakt.

Keuze genoeg dus.

Maar niets van dat en dus konden we in de Tomabelhal twee full-time topcoaches aan het werk zien die dus, momenteel, geen bondscoach worden. Zij stuurden hun sterkste troepen in het veld in een niet onbelangrijk duel want wees maar zeker dat de andere top vijf ploegen met argusogen uitkeken naar het resultaat.

De conclusies van een (toch vanaf set drie) beklijvende partij:

• De ‘andere’ ploegen zullen tevreden zijn met het resultaat
• Knack Volley moest in Decospan Menen enkel zijn meerdere erkennen in het aantal blocks (10 tegen 12). Het scoorde meer aces (10 tegen 5), was receptioneel ietsje beter en haalde aanvallend (zeker door de twee eerste sets) een hoger aanvallend rendement.
• Stijn van Schie is niet langer de stagiair-hoofdaanvaller, zoals hij in een bepaalde krant genoemd wordt, want met zijn 26 punten (71%!!) haalde hij een Tuerlinckxiaans niveau en hield als topscorer een eveneens indrukwekkende Lou Kindt af (vanaf set drie en goed voor 24 punten aan 55%).
• Zowel bezoeker Seppe Rotty als publiekslieveling Mathijs Desmet hadden geen topdag. Voor Knack Volley stak kapitein Matthijs Verhanneman dan maar een tandje bij en hij werd verkozen als Star of the game met zijn 20 punten aan 60%.
• De invalbeurten van Märt Tammearu bleken andermaal accuraat en efficiënt.
• Het afhaken van Stijn D’Hulst vanaf set drie had in elk geval impact maar maakte dan de partij net weer spannend. Wat kan je meer wensen (buiten een fitte Stijn) als je finaal de volle buit van drie punten in twee prangende sets binnen rijft?
• Hoewel storend op het eigenste moment was de serveerbalans (20 missers tegenover 10 aces, waaronder een drietal lucky ones) toch rendabel.
• En deze keer was er meer volk, met een mooie afvaardiging van de bezoekers, in de Tomabelhal aanwezig zodat de beleving een stuk intenser werd.
• En tenslotte, vanaf deze wedstrijd neemt de hoofdscheidsrechter plaats in de Cécémelstoel.

© Jan Vanmedegael

Knack Volley zat onmiddellijk goed in de partij en daarom greep Frank Depestele een eerste maal naar de time-out bij 7-2. Stijn van Schie had inmiddels al vier streepjes achter zijn naam. Via Matthijs Verhanneman kwam er nog één puntje bij maar dan kwam Seppe Rotty voor het eerst aan het venster piepen (10-4 en 10-5). Lou Kindt en weer Seppe Rotty milderden verder tot 11-7 maar daarmee was het bezoekende verhaal grotendeel geschreven. Een zwevende Simon Andersen kon weliswaar nog mooi het blok ontwijken (16-10) maar de bezoekers gooiden de handdoek in de ring bij 19-12 (outbal Lou Kindt). Akseli Lankinen en Lou Kindt moesten plaats ruimen voor setter Kobe Brems en duivel-doe-het-al Leonis Dedeyne. Onze ex-speler kreeg wel direct een blok van Matthijs Verhanneman te verwerken (20-12). Rune Fasteland hamerde de eindcijfers op de vloer: 25-16.

Decospan Menen liet zich in de aanvangsfase van set 2 niet ringeloren ondanks twee flitsende scores van Rune Fasteland (3-3, 4-4). Met mij geen derde keer dacht Simon Andersen wellicht en dus wachtte deze netjes om onze middenman voor de eerste maal af te blokken (4-6). De kleine achterstand (8-10) werd weggewerkt en omgezet naar een voorsprong (12-10). Hiervoor moest Stijn D’Hulst wel ver buiten de lijnen redding brengen maar de onderhandse pass van Dennis Deroey was weer maatwerk, evenals de score van Mathijs Desmet. Wat later plaatste Smetje ook nog met de zijkant van de hand de bal ver buiten het bereik van blok en defense: 14-11. Na enkele servicemissers langs beide kanten werd het 17-14 en besloot Knack Volley definitief afstand te nemen. Er volgende een succesvolle achterwaartse pass naar Rune Fasteland, Stijn van Schie voor 19-14 en een ace van Märt Tammearu deed Frank Depestele naar een moment van bezinning grijpen. Met zijn vijfde en zesde punt in deze set (5 op 6 en één ace) beklonk Rune Fasteland zijn prima tweede set waarin onze hoofdaanvaller een perfect rapport haalde: 6 op 6. Setstand: 25-19.

En dan begon het spannende gedeelte van de avond. Mathieu Vanneste bleef, na zijn invalbeurt vanaf 20-14 in set 2, in de basis en Seppe Rotty mocht het trainingsvestje aantrekken. Bij Knack Volley kwam Sander Depovere aan de pass. Het spelbeeld kantelde echter vanaf 10-7 en een time-out bij Menen. Met Akseli Lankinen aan de achterlijn sprong Decospan naast en over de thuisploeg (11-11 lobace en 11-12 ace naar de zijlijn). Maar ook Stijn van Schie liet zien dat hij kan acen en dat mocht Mathieu Vanneste aan den lijve ondervinden ( 17-15). Die moest dit prompt bekopen en Seppe Rotty trok zijn vestje weer uit. De bezoekers gingen uit hun dak toen scheidsrechter Koen Luts streng floot voor een dubbele toets (22-19) maar zoals zo vaak haalden ze daar positieve energie uit dankzij ondermeer een ontketende en feilloze Lou Kindt (11 op 16 in deze set en één blok). Menen trok in één ruk naar 22-23 en een dure netfout van Rune Fasteland bood hen zelfs setpunt (23-24). Knack Volley kreeg meerdere set- en dus ook wedstrijdballen. Het leek hierin te slagen na een outbal van Lou Kindt die 27-25 zou gebracht hebben maar de videochallenge zag wat wij niet konden zien: de bovenste rand van de geknipte nagel van het blok raakte de bal. We trokken onze jas terug uit. Decospan had aan één blok van Jelle Sinnesael (33-34) en een ingetogen ace van Simon Andersen genoeg om met 33-35 een vierde set af te dwingen.

De bezoekers roken bloed en plooiden zich in verdediging dubbel om ook op Maria Lichtmis met een pancake Knack Volley het scoren te beletten. Maar met zijn 8 punten in deze set (waaronder drie aces: 2-0, 10-10, 19-17)) hield Matthijs Verhanneman zijn team op het juiste spoor voor de volle buit. Het was ook een ace maar deze maal van Stijn van Schie die een beslissende kloof leek te slaan in de golden points (23-21) maar Lou Kindt redde de meubelen en Decospan kwam, na een aanvallende misser, opnieuw langszij (23-23). Een netfout gaf de bezoekers zelfs perspectief op een belle maar Matthijs Verhanneman zag dat even anders ( 25-25 en 26-25). Lou Kindt vond vervolgens niet de nagels van het blok en deze maal kon de ingeroepen videochallenge geen soelaas meer bieden: 27-25. En wedstrijd gedaan.

Beide ploegen zullen om verschillende redenen tevreden zijn. Knack Volley met de drie punten en de wetenschap dat het op volle kracht de maat kan nemen van elke tegenstander in de EuroMillions Volley League. Decospan Menen van zijn kant met de vertoonde veerkracht en de wetenschap dat zaterdag de hel voor het eerst sinds geruime tijd weer kan branden.

Eén ding is zeker, Knack Volley behoudt de koppositie ongeacht het resultaat. En eens te meer zullen de ‘andere’ ploegen met belangstelling het resultaat afwachten van een nieuw duel tussen de teams van deze twee Belgische topcoaches.

Foto’s Jan Vanmedegael

matchreport KNACK-Menen 02-02-2022

Brilsmurf 03/02/2022