Nieuws
beeld: Jan vanmedegael
deel dit nieuwsbericht:
0
Onstuitbaar Knack Volley Roeselare dendert als een pletwals naar zijn dertiende titel met 18-0
Onder het oog van een volgelopen en bijzonder sfeervolle Tomabelhal, waaronder ex-spelers Hendrik Tuerlinckx, Ruben Van Hirtum, Stijn Dejonckheere, Tomas Rousseaux, Koen Michiels en wellicht nog anderen, kwam ene Märt Tammearu bij een 15-12 in de derde set aan de serveerlijn. Wat zich dan afspeelde bracht de thuissupporters het delirium nabij en illustreerde op onnavolgbare wijze de titel van dit kampioenenverslag. Het deed ons denken aan de opslagreeks van Eemi Tervaportti bij de titelwedstrijd in het Molenbos tegen Asse-Lennik. Eemi serveerde toen tien maal op rij, Märt moest zich ‘tevreden’ stellen met negen maal. Deze keer waren de protagonisten voor het scoren aanvankelijk Matthijs Verhanneman (16-12), Mathijs Desmet (17-12) en Pieter Coolman (blok 18-12). Märt Tammearu deed meer dan zijn duit in het zakje met een mini-Sander Depoveretje (twee aces voor 20-12 en 21-12) en startte daarmee de titelviering. Nog tweemaal een ontketende kapitein Matthijs Verhanneman (22-12 en 23-12) en koele killer Pieter Coolman (24-12) brachten de titel tot op één punt. Seppe Rotty onderbrak de reeks nog even maar een complete misser van Matthieu Vanneste maakte een einde aan het volleybalseizoen 2021-2022 en was het startsein voor een viering die voor velen nog uurtjes zou duren.
Maar om tot de hierboven beschreven fase te komen moest Knack Volley Roeselare wel zijn geroemde totaalvolleybal boven halen want Decospan Menen, en zeker zijn coach Frank Depestele, had een ander scenario in gedachten. De wedstrijdleiding was in handen van toekomstig scheidsrechter van het jaar Wim Cambré met assistentie van uittredend scheidsrechter van het jaar, Marie-Christine Boulanger. In een spannende eerste set trokken de bezoekers volop de kaart van de vertrekkende Seppe Rotty die op het einde van het eerste luik met een onwaarschijnlijke 11 punten aan 83% in de statistieken genotuleerd werd. Daarbij verdween de bijdrage van Lou Kindt (3 punten) in het niets. Bij Knack Volley kwam, traditiegetrouw, iedereen tot scoren (Michiel Ahyi, Mathijs Desmet en Rune Fasteland kregen elk drie streepjes, Matthijs Verhanneman en Pieter Coolman dan weer twee). Na een tussenstand van 9-8 trok Knack Volley een kleine tussenspurt naar 11-8 en voelde Frank Depestele dat het misliep. Dus riep hij zijn troepen naar de kant. Dit manoeuver moest hij, helaas voor the green wall, herhalen bij 14-8. Zijn tweede interventie drong blijkbaar beter door bij zijn spelers want na de 16-10 evolueerde het scorebord over 16-13 (time-out Steven Vanmedegael) naar 20-19. Maar Matthijs Verhanneman voorkwam op pipe verder onheil (23-20), Mathijs Desmet deed een N’Gapethje voor 24-21 en een flitsende Rune Fasteland bracht ons op twee sets van de titel: 25-22.
In set twee serveerde Knack Volley Roeselare wat minder secuur (zes missers tegenover twee in de eerste set) maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door sterk aanvallend werk van Mathijs Desmet en Rune Fasteland (respectievelijk 6 en 5 punten). Bij Decospan zat Seppe Rotty zonder buskruit in zijn geweerloop (1 punt aan 14%). De sterke start van de toekomstige Landskampioen (3-0) werd aanvankelijk nog geneutraliseerd (4-3). Een tweedehandse bal van Stijn D’Hulst (meer dan terecht uitgeroepen tot MVP van deze titelfinales en weer op pole-position voor de titel van Speler van het Jaar) schonk ons de 6-4. Akseli Lankinen moet gedacht hebben ‘dat kan ik ook!’ maar nu is onze kapitein ook wel niet van gisteren en dus stak hij er een stokje voor met een blok. Nog een ace van Mathijs Desmet later (8-4) en dan weet je wel dat er tijd voor bezinning was langs de zijkant van het speelveld, deze keer op kosten van Frank Depestele. Maar het kwaad was geschied en dichter dan drie eenheden kwam Decospan Menen niet meer (11-8). De maximale kloof werd bereikt bij 20-13 (driemeterfout Seppe Rotty). Hij scoorde nog wel zijn enige punt in deze set bij 23-20 maar een komeetservice van Popeye Desmet bood Knack Volley een freeball die genadeloos door Michiel Ahyi afgemaakt werd. Nog één set te gaan voor de titel.
Foto Jan Vanmedegael
De derde set ging aanvankelijk gelijk op tot 11-11. Een pipe van Matthijs Verhanneman werd gevolgd door een outbal van Lou Kindt. Na de korte retraite bij de bezoekers viel het geluk langs de zijde van Knack Volley met een netrolace van Mathijs Desmet (14-11). En dan was het even later Märt-time en stoomde de machine onverbiddelijk door naar de 18-0. Om deze score even toe te lichten brengen we de lezer even de drie laatste wedstrijden van de vorige titelfinales in herinnering: Greenyard Maaseik 0 – Knack Volley Roeselare 3, Knack Volley Roeselare 3 – Greenyard Maaseik 0, Greenyard Maaseik 0 – Knack Volley Roeselare 3. Dit bracht ons op een tussenstand van 9-0. Ook in deze titelfinales gunde de sterkste ploeg van het land zijn tegenstander geen enkele set. Eindresultaat: 18-0.
Het was vanzelfsprekend voor spelers en staff een godgeschenk dat deze dertiende titel, de twaalfde in deze eeuw, in eigen huis kon gevierd worden, met zijn legioen supporters. Wat toch iets geheel anders is dan daar in het verre Limburg te vieren, zoals vorig seizoen.
Traditioneel, maar daarom niet minder gemeend, brengen we een bijzonder eresaluut aan onze coaches en de volledige entourage. Steven Vanmedegael overwon met zijn team de nodige moeilijkheden (uitvallen Filip Gavenda, een corona-uitbraak, de onbeschikbaarheid van steunpilaar Matthijs Verhanneman). Proficiat Steven, proficiat Bram, proficiat aan de staff. We zagen mama Iris met baby Victor in de armen, voorzien van de nodige hoorbescherming, mee genieten. Steven, ongeacht wat de experts zullen beslissen, voor ons ben jij de enige echte Coach van het Jaar.
En Brilsmurf zou Brilsmurf niet zijn mocht hij niet kunnen eindigen met volgende uitsmijter: we waren blij op de laatste wedstrijd van dit seizoen ook een teken van leven te zien vanuit de hogere instanties en de Liga, want voor de rest was het daar dit seizoen stil, muisstil.
De deuren gaan dicht, het wordt binnenkort ook stil in de Tomabelhal. DeePee, GDI en eejo gaan nog even door en brengen in de komende dagen nog berichten over de vertrekkers, de nieuwkomers en ander belangwekkend nieuws. Blijf geconnecteerd met ons.
Brilsmurf groet iedereen en bij leven en welzijn maken we afspraak volgend seizoen voor nog meer moois. Want wees gerust, Knack Volley Roeselare zal er weer staan en dit met terecht torenhoge ambities.
One Team, One Family.
Brilsmurf 08/05/2022