Nieuws
beeld: Jan Vanmedegael
deel dit nieuwsbericht:
0
Knack Volley in pletwalsmodus over Caruur Gent
Een elektrische fiets stelt de gebruiker in staat het niveau van trapondersteuning te selecteren. Dit gebeurt dan soms in functie van het parcours of, misschien nog vaker, in functie van de conditie van de pedaalridder. En dus spreekt met over eco, sport, standaard of high. Ook de vaatwasser, de gewone wasmachines, de droogkasten en nog tal van andere apparaten hebben een keuzeknop om tot het gewenste resultaat te komen.
De pletwalsfunctie is ons hierbij niet bekend tenzij op de machine die Knack Volley is. Het was al een tijdje geleden dat deze geactiveerd werd door coach Steven Vanmedegael en zijn team maar in de Edugo Arena was het tijd om ze even uit te testen.
Voor deze test, en na het binnenhalen van het finaleticket, kwamen Michiel Ahyi en Märt Tammearu tussen de lijnen en beiden haalden een dubbelcijferig puntentotaal (respectievelijk 14 en 13 punten). Nu is niet alleen het puntentotaal van belang maar evenzeer de succesratio en ook hiervoor haalden ze grote onderscheiding.
Bij Märt valt ook nog zijn servicenauwkeurigheid te onderlijnen: 17 foutloze opslagen met drie aces voor gevolg.
Voor een ander opvallende statistiek kijken we richting Stijn D’Hulst, onze reus aan de pass maar met zijn 1m87 de ‘kleinste’ in gestalte. Het zal hem nog niet vaak overkomen zijn dat hij op het einde van de rit met drie blocks op zijn rapport kan pronken.
Over blocks gesproken, Star of the Game Pieter Coolman deed nog beter met vier stuks en zijn vier op vijf in aanval, gekoppeld aan zijn volledige wedstrijd overtuigden coach Jan Van Huffel om hem de trofee toe te kennen.
Aanvallend liep het als een tiereliere want elke speler individueel haalde minimaal 50%. Dit voorrecht was bij de thuisploeg slechts voorbehouden voor Chris Oginck, spelverdeler Tim Degruyter en Martijn Colson. Deze laatste, net zoals zijn maats bleek in de eerste twee sets, kon zijn palmares in set drie met een 5 op 6 en een ace aardig opsmukken.
Na de huldiging van afscheidnemend coach Jan Van Huffel en de boodschap dat, na 25 jaar clubtrouw, ook Tim Degruyter het voor bekeken houdt kon Caruur Gent aanvankelijk een 3-0 bij elkaar spelen. Het werd echter al snel 3-3 en dan kwam de lokale uitblinker van de vorige wedstrijd Gilles Vandecaveye tot zijn eerste maar tevens ook enige score. De pletwalsknop werd ingedrukt vanaf 7-9 en resulteerde in een 7-15. Hugo Fischer zorgde voor een korte noodstop (8-15) maar de knop bleef ingedrukt met Märt Tammearu aan de serveerlijn: 8-23. Matthijs Verhanneman zorgde voor een ontluisterende 11-25.
Er was geen beterschap te merken voor Caruur Gent want in een mum van tijd moest het al een 0-5 incasseren. De blocks vlogen de thuisploeg rond de oren (6-13, 6-15, 6-16). Jan Van Huffel wisselde zijn volledige receptielijn, met uitzondering van libero Niklas Breilin maar ook dat bracht geen zoden aan de dijk want de cijfers oogden weliswaar iets beter (13-25) maar het resultaat was opnieuw een kansloze set.
Op dat vlak kwamen de Stroppen, zoals gezegd dankzij een betere Martijn Colson, in de derde en laatste set iets beter uit de verf en konden gelijke tred houden in de score tot 8-9. Maar met een nieuwe druk op de reeds geciteerde pletwalsknop was het over and out (8-14). Bij 12-19 vierden we de rentree van Simon Plaskie om finaal na amper 60 minuten speeltijd op 18-25 richting douches te trekken.
Zo bevestigt Knack Volley de vijfpuntenkloof met eerste achtervolger en medefinalist Greenyard Maaseik. Puntenverlies van de Limburgers is uit de boze in de Hel van Menen, maar ook met een overwinning in de inhaalwedstrijd in Aalst verzekert Knack Volley zich definitief van de pole position in de finale.
https://www.hln.be/meer-sport/demonstratie-van-roeselare-in-gent~ab6a8042/
Brilsmurf 16/04/2023