Een verre verplaatsing van 480 kilometer levert twee dure punten op.

Terwijl DeePee er volgens zijn voorbeschouwing 240 minuten zou over doen om vanuit de Tomabelhal in de Steengoed Arena te raken, konden de meeste Knack Volley-supporters de kilometers een pak sneller afmalen. De duurtijd van de wedstrijd (144 minuten speeltijd) benadert wellicht beter de effectieve verplaatsingstijd zonder stops.

Nadat we op donderdagavond meer dan verwend werden in de halve finale van de Champions League met een beklijvend duel tussen Trentino Itas en Sir Sicoma Monini Perugia waren de verwachtingen hoog gespannen. Eén van de hoofdrolspelers, en niet de minste, tekende ook present op deze clasico en dan spreken we over Wim Cambré. Als hoofdscheidsrechter leverde hij een knalprestatie af op het niveau van MVP Alessandro Michieletto, Daniela Lavia, Srecko Lisinac, Matthew Anderson, Simone Gianelli. Hoewel Wilfredo Leon aardig wat punten achter zijn naam kreeg had de beste speler van deze planeet zijn avondje niet en liep tegen heel wat bloks aan. Ei zo na zorgde hij nog wel voor een spectaculaire ommekeer in de Golden Set (14-14, na een 12-7 achterstand) maar een misser van Kamil Rychlicki deed de gefortuneerde wereldploeg opnieuw de finale missen (17-15). In dit notoire gezelschap voelde Wim Cambré zich als een vis in het water en kwam  op geen enkel moment in de problemen, integendeel. Dit leverde hem terecht applaus op van op de banken en de vele kijkers. Maar voor dit Belgische titanenduel moest hij de stoel laten aan eerste scheidsrechter Marie-Christine Boulanger en was zijn rol een avondje ‘paaldansen’ zoals hij het zelf benoemt.

Foto Jan Vanmedegael

De stand is 0-2 in sets voor Knack Volley en ook in set drie neemt de Landskampioen een vliegende start richting 0-3: tweemaal Mathijs Desmet zorgt voor 0-2, Lazar Cirovic keilt de bal buiten 0-3 en doet dit nog eens over voor de 0-4. Maar dan gebeurt er iets vreemd…..VC Greenyard Maaseik vraagt een videochallenge aan maar deze is, voor de tweede keer, ‘not judgeable’ en dus blijft de genomen beslissing standhouden: 0-4. Maar plots…..uit het niets….wordt de bal toch terug gevonden en, zonder het te vertonen, wordt het niet 0-4 maar wel 1-3. Gedurende de minutenlange zoektocht naar de bal konden we vaststellen dat commentatoren Marc Willems en Dominique Baeyens duidelijk meer kaas hebben gegeten van volleybal dan van filmmuziek. Volgens Marc Willems kwam de muziek uit ‘High Chaperal’ of ‘Bonanza’ maar Dominique Baeyens wist beter en opperde dat het ‘Stars Wars’ was. Nu sloegen beiden de muzikale bal compleet mis want de DJ speelde de muziek uit ‘Indiana Jones’. Deze fase wakkerde het vuur bij de thuisploeg aan en niet alleen werd de bal terug gevonden maar ook het geloof in eigen kunnen. Van een kantelmoment gesproken! Het wordt dus geen 0-3 want plots bereikt Renet Vanker zijn maats beter dan de twee eerste sets. Op Jolan Cox kan je ook rekenen om een servicereeks neer te zetten (van 10-12 naar 16-12). Maar het zou vooral een herboren Jan Martinez zijn die de gesel zou blijken voor Knack Volley waar het plots aanvallend een pak minder draait. Het resultaat liet zich raden: 25-22 maar vooral een boost van vertrouwen bij de thuisploeg.

Maar eerst had Knack Volley zich in de eerste twee sets wel van zijn allerbeste kant getoond. Greenyard Maaseik recupereerde Elias Thys uit ziekte maar moest het doen zonder Ferre Reggers die met de nationale U20 ondertussen tweemaal een 3-1 wist te behalen in Kroatië. Fenomeen Ferre was overheersend tegen Zweden met een pak punten en ook een beslissende ace op een spannend wedstrijdpunt. In wedstrijd twee was het de Roeselaarse hoofdaanvaller (en kampioen met Knack C) Basil Dermaux die indruk maakte. We zien Basil volgend jaar ook terug in de hoogste klasse maar dan bij Decospan Menen.

Dat Knack Volley de eerste set zou binnen halen was bij een 13-9 (ace Jolan Cox) verre van evident. Na de ace van Stijn D’Hulst op Lazar Cirovic (17-16) liet Knack Volley nog een wenkende kans liggen om gelijk te stellen maar een pipe van Mathijs Desmet en een winnend duwduel van Spinach Desmet met Jolan Cox brachten dit toch voor mekaar: 18-18. Een succesvolle challenge belette dat het scorebord naar 21-19 sprong en dus op 20-20 bleef (net touch Jan Martinez). Met een nieuwe netfout van Greenyard Maaseik kwamen we voor het eerst op voorsprong (22-23). Mijnheer Pieter Coolman zorgde niet alleen aanvallend voor setpunt maar blokte in hoogst eigen persoon Jan Martinez af en haalde met het kleinste verschil de eerste set binnen: 23-25.

Bij set twee kreeg Michiel Ahyi geel onder de neus (8-7). Eenzelfde lot was coach Fulvio Bertini beschoren bij 21-24. Met zijn 8 punten aan 62% was andermaal Star of the Game Mathijs Desmet het eindstation van de 31 aanvallen die Knack Volley in deze set kon lanceren. Bij Greenyard Maaseik was het de door de supporters inmiddels verguisde Lazar Cirovic (vier op acht) die stukken beter deed dan zijn kapitein (één op elf). Jolan Cox verdween dan ook samen met Renet Vanker naar de huppelhoek bij een 10-14. En bij gebrek aan Ferre Regges moest Veeti Nikkinen proberen beter te doen. Deze kreeg echter geen voet aan de grond en hoewel Gustavo Bonatto op zijn eigen slome maar efficiënte manier zijn bijdrage leverde ging de set toch naar Knack Volley omdat Matthijs Verhanneman, op aangeven van Dominique Baeyens, iets later sprong en zo alsnog het duwduel tegen de Brazilaanse reus kon winnen: 21-25.

Het verhaal van set vier is vlug geschreven met een overtuigende dominantie van een herboren Greenyard Maaseik. Vijf bloks, drie aces, zes punten voor Jan Martinez en vijf voor Jolan Cox (twee aces). Knack Volley moest het stellen met vier punten voor de ingevallen Stijn van Schie. Na de 16-7 kon het verdicht nog wat verzacht worden maar de eindscore van 25-19 stond niet ter discussie.

En dus moest er een vijfde, beslissende set komen. Stijn van Schie bleef op het terrein, Mathijs Desmet nam na een korte break in set vier ook weer zijn plaats in. En dat hebben ze geweten bij Greenyard Maaseik. Hij kreeg in deze korte set 15 ballen, scoorde er 9 en liep éénmaal in een blok (bij het eerste setpunt 13-14). Twee aces hielpen de thuisploeg niet alleen in de running maar ook aan de leiding: 5-3 (ace Renet Vanker), 7-4 (ace Jan Martinez). Hoog tijd dus voor een time-out van Steven Vanmedegael. Maar ook Fulvio Bertini moest ingrijpen met eenzelfde medicijn (8-8 blok Mathijs Desmet op Jolan Cox). Bij 11-8 gaven weinigen nog een euro voor de kansen van Knack Volley. Maar dat was zonder je-weet-wel-wie gerekend want ‘hij’ kreeg alle ballen en voegde nog vijf eenheden aan zijn teller toe. Een cruciaal punt viel er ook te noteren na de time-out bij 11-11. De Star of the Game leek over het blok te slaan maar een werkende videochallenge bevestigde de bekentenis van Renet Vanker met een blok touch: 11-12. Mathijs leverde bij het tweede wedstrijdpunt een stevige service en een free ball af, kapitein Matthijs Verhanneman klaarde koelbloedig de klus: 14-16.

Foto Jan Vanmedegael

Een blik op de statistieken van deze vijfde set leert ons dat Knack Volley de punten zelf moest scoren en niet kon rekenen op de medewerking van de tegenstander. En dus scoorde het aanvallend 13 punten van de 16. Een omgekeerd beeld bij Greenyard Maaseik dat aanvallend slechts 5 punten van zijn 14 kon lukken. Duidelijk nietwaar?

Grote vreugde in het bezoekende kamp, treurnis in een goed volgelopen Steengoed Arena. Dure puntenwinst voor Knack Volley, zuur puntenverlies voor Greenyard Maaseik.

Komende vrijdag is het van moeten voor de vice-kampioen maar kan Knack Volley een immense stap richting finale zetten bij winst. Benieuwd? Wees erbij en reserveer dringend dat ticket!

Foto’s Jan Vanmedegael

matchreport PO Maaseik-KNACK 09-04-2022

Brilsmurf 10/04/2022