Vijf op vijf voor Knack Volley in de Champions Final 4

Volleybalsupporters zijn geprivilegieerde sportliefhebbers want ze zijn fans van een kindvriendelijke indoorsport met comfortabele seats, zonder potentieel hooliganisme en een gegarandeerd scorevol spektakel. Ze moeten zich dus nooit tevreden stellen met een fletse 0-0 eindstand om na 120 minuten in een heel zeldzame epiloog toch nog wat opwinding te krijgen.

In deze jubileumwedstrijd van Knack Volley Roeselare ter gelegenheid van 20 jaar Top Teams Cup was het Oekraïense blauw-geel prominent aanwezig bij de thuisploeg, naast oranje-zwart bij de tegenstander. Als scheidsrechters van dienst, de mannen in een zwarte outfit, konden we rekenen op Paul Herbots en Koen Luts.

Veel mooi volk in de tribunes want we mochten een resem spelers van het gouden kampioenenteam uit 2002 begroeten. Naast vanzelfsprekend trainer-coach Dominique Baeyens zagen we libero Denis Van Calster, middenmannen Koen Michiels, Joan Nuyts en Albert Cristina, setter Josip Josipovic en kapitein en hoekaanvaller Walter Engelen. Zij kregen meer dan terecht hun ‘moment de gloire’ op het veld met een staande ovatie van alle aanwezigen in de Tomabelhal.

Tweede scheidsrechter Koen Luts wierp de geel-blauwe bal richting Seppe Baetens om de wedstrijd, na een ademstoot van Paul Herbots op zijn witte fluitinstrument, op gang te serveren. De sfeer zat er dadelijk in en we noteerden zelfs enkele supporters uit Aalst. Of beter gezegd enkele supporters plus een megafoon waarvan de bediener, tot grote ergernis van vele aanwezigen en vooral zijn naaste buren, de volledige wedstrijd er niets beter op vond dan zijn eigen commentaar op hoogste geluidsniveau te delen door die elektronische toeter. Benieuwd wat Yves Lampaert hierover zou denken.

In een gelijk opgaand setbegin stapelde Lindemans Aalst de servicefouten op en stonden de bezoekers bij een 6-5 stand reeds met drie streepjes. Een fausse queue van Robin Overbeeke, gevolgd door een service van Stijn D’Hulst met een rebound door Matthijs Verhanneman, diepte het verschil uit tot 8-5. Mathijs Desmet deed er via de pipe nog een puntje bij. Nadat de toekomstig ‘Star of the Game’ een muur zette op Robin Overbeeke moest Johan Devoghel, in zijn laatste wedstrijd in de Tomabelhal, voor een eerste maal ingrijpen. Dit leek aanvankelijk succes te hebben want tweemaal Jakub Rybicki en éénmaal Seppe Van Hoyweghen (volgend jaar als eerste setter bij Decospan Menen) deden de bordjes evolueren naar 13-10. Michiel Ahyi en Arno Van de Velde lieten echter niet begaan (15-10) en bij 20-13 leek de strijd om setwinst duidelijk voorbij na een misser van de ingevallen Renärs-Pauls Jansons: 25-16. Met zeven punten (waarvan drie bloks) kroonde Matthijs Desmet zich tot puntenkoning in dit eerste hoofdstuk.

Robin Overbeeke zou niet meer in actie komen en dus mocht de jonge bezoekende hoofdaanvaller proberen beter te doen dan zijn ervaren ploegmaat. In set twee lukte dit nog niet volledig maar in set drie hield hij zijn team lange tijd in de running voor setwinst. In set twee hadden de zwarte mannen met de rode vlaggen goed hun werk met het zwaaien voor toch wel drie voetfouten van de bezoekers op service (12-10, 19-16 en 21-21). Knack Volley sloeg snel een kloofje (7-4) maar moest Lindemans Aalst in zijn nabijheid dulden (11-10). Een tweede ace in deze set (na Pieter Coolman bij 2-1) gaf de thuisploeg opnieuw enige marge (13-10) en wanneer je spelverdeler ook nog eens zijn bijdrage levert in blok (15-11) dan dwing je de bezoekende coach uiteraard tot ingrijpen via een time-out. Het pleit voor het nummer vier in deze play-offs dat ze bleven strijden en zo niet alleen plots naast Knack Volley stonden (19-19 na twee bloks van Jakub Rybicki) maar zelfs even de leiding namen: 20-21. Wat Egor Bogachev (gevreesd voor zijn service) niet lukte, kon de ingekomen Märt Tammearu wel: een ace en 22-21. Matthijs Verhanneman (23-21) en Michiel Ahyi (24-22 en topscorer in deze set met vijf punten) faalden niet, iets wat de ingevallen Robbe Van de Velde op eerder knullige wijze wel deed: 25-22.

Maar ook in set drie dwong Lindemans Aalst Knack Volley tot noeste arbeid, zeker dankzij de acht punten van Renärs-Pauls Jansons. Met een aanvallende zes op zeven voor Mathijs (plus één blok) en een vijf op tien voor Matthijs (plus één blok) kon het jonge aanvallend geweld gecounterd worden. Het was ruime tijd geleden dat we nog eens een dergelijke haasje-over-set zagen: 5-4, 6-7, 11-10, 12-13, 14-13. Tweemaal bleek Alejandro Vigil onstuitbaar zodat de bezoekers voor het eerst twee punten in het voordeel stonden: 15-17. We werden bevoorrechte getuigen van  een héél spannend seteinde: 19-19 ace Michiel Ahyi, 21-20 toetsfout Seppe Baetens, 21-22 blok Renärs-Pauls Jansons op Matthijs Verhanneman, 24-23 de omgekeerde wereld met een blok van Matthijs Verhanneman op Renärs-Pauls Jansons. Na de 25-25 (servicemisser Sander Depovere) leek Lindemans Aalst een setbal te versieren maar wie-niet-waagt-niet-wint dacht Steven Vanmedegael en deed beroep op de videochallenge. Op het grote scherm zagen we, tot onze verrassing maar wel duidelijk, dat Mathijs Desmet de vingers van het blok (Alejandro Vigil) op de weg van zijn buiten geslagen bal wist te raken. Arno Van de Velde deed de boeken toe met een laatste blok: 27-25.

Opnieuw een clean sheet voor Knack Volley maar bovenal de drie punten die onze ploeg duidelijk aan de leiding houden. Afhankelijk van het resultaat in het duel tussen Greenyard Maaseik en Decospan Menen heeft Knack Volley misschien het thuisvoordeel definitief te pakken en kan het zaterdagavond met gerust gemoed afreizen naar zaal Vauban. In dit geval zien we Steven Vanmedegael misschien enkele spelers rust gunnen want ook de titelfinalewedstrijden worden aan een moordend tempo afgewerkt. Maar zover zijn we dus nog niet, meer nieuws volgt op deze website. De komende weken mag u ook nog meer belangrijk nieuws verwachten, nog even geduld. Maar daar zorgen mijn collega’s GDI, eejo en DeePee voor.

Foto’s Jan Vanmedegael

Foto’s Jo Naert

matchreport PO KNACK-Aalst 19-04-2022

Brilsmurf 20/04/2022