Nieuws
beeld: Jo Naert
Een dominant Knack Volley duldt geen tegenspraak en zet de puntjes op de i
In fel contrast tot zijn tegenstander werd er door de ‘onschuldige’ handen geen rode loper uitgerold richting Sportpaleis voor Knack Volley. Integendeel zelfs, de geheime stemming bedisselde in de duistere en niet-transparante catacomben de moeilijkste weg richting finale met enkel uitwedstrijden tegen Liga A-ploegen. Zelfs de terugwedstrijd van de halve finale mocht het niet in zijn eigen Tomabelhal spelen. Maar, tot spijt van wie het benijdt, nam het team feilloos elke mogelijke hindernis en kon het in zijn twintigste bekerfinale zijn vijftiende beker veroveren.
In de stad van de journalist van de witte bal (benieuwd of hij zelf aanwezig was?) schreven Decospan Menen en Knack Volley geschiedenis met een eerste West-Vlaamse finale. De gunfactor sloeg over naar de grensploeg en meer bepaald naar zijn afscheidnemend boegbeeld en kapitein, Jelle Sinnesael. De favorietenrol daarentegen werd niet gemeden door het team in blue, zelfs niet na het uitvallen van Märt Tammearu.
Voor aanvang van de bekerfinale was de vraag bij velen hoe coaches Steven Vanmedegael en Bram Van den hove de afwezigheid van Märt Tammearu zouden invullen? Simon Plaskie al zeker niet, maar ook Seppe Rotty was, bovendien zonder matchritme, twijfelachtig zodat er misschien beroep zou gedaan worden op Michiel Ahyi als hoekaanvaller. Maar dat was zonder de wonderhanden van kinesisten Stefaan Vandecapelle en Matthias Terryn gerekend die, in een eindsprint waar Fabio Jakobsen jaloers zou op zijn, Seppe Rotty net op tijd speelklaar kregen. En dat hebben we geweten want Seppe stond zijn mannetje zowel in receptie als in aanval. Dankjewel Stefaan en Matthias, dankjewel en proficiat met je sterke prestatie Seppe! Bij Menen vielen er geen verrassingen uit de bus en kwam Basil Dermaux tussen de lijnen. Lou Kindt moest zich beperken tot een luttele invalbeurt.
De focus bij Knack Volley was direct merkbaar en er volgde al snel een eerste monsterblock (3-1). Dit breekpunt werd door Decospan Menen snel teniet gedaan met een ace (4-4). De bezoekers konden aanklampen tot 6-6, het moment waarop MVP Stijn D’Hulst voor het eerst zijn duivels ontbond en kwistig met magistrale passen begon te strooien die de verdediging van het team van Frank Depestele keer op keer het nakijken gaven. De coach van het jaar moest bij 9-6 naar zijn eerste time-out grijpen maar dit kon niet beletten dat na een ace van Pieter Coolman de achterstand opliep tot 14-8. De eerste set leek al snel gespeeld en was dat ook want het verschil bleef maar oplopen (20-11). Met de blijkbaar niet fitte Matthieu Vanneste dan toch tussen de lijnen kon de vice-kampioen iets van de achterstand goedmaken (20-13).
Maar finaal bracht dit weinig zoden aan de dijk en zorgde Pieter Coolman voor het eerste setpunt bij 24-16. Kapitein Matthijs Verhanneman haalde de set in stijl binnen: 25-18. Al bij al duidelijke en zelfs niet overdreven cijfers voor een dominant Knack Volley.
In set twee kwam Decospan Menen even op voorsprong dankzij een zeldzaam blok op Terminator Pablo Kukartsev (2-3). Maar dit liedje was van korte duur want bij 7-4 moest Decospan Menen opnieuw naar de noodrem van de time-out grijpen. Knack Volley behield in dit tweede luik permanent het overwicht zonder echter deze keer een aanzienlijke voorsprong bij elkaar te timmeren: 10-8, 12-9, 13-11, 16-13. Het moest zijn uitdager zelfs tot op één luttel puntje dulden (19-18) maar met zijn eerste time-out stelde Steven Vanmedegael ondermeer het blok op punt. Met als resultaat dat een driemansblok en vervolgens Matthijs Verhanneman een nieuw kloofje konden bijeen sprokkelen. Bij 23-20 leek de buit en de tweede set binnen maar een blok op Matthijs Verhanneman gaf de fluogroenen nog even nieuwe hoop (23-22). Pablo Kukartsev en Rune Fasteland lieten de prijs echter niet meer ontsnappen en haalden set twee, weliswaar met het kleinste verschil, binnen (25-23).
Met een door de wol geverfd journalist en volleybalkenner naast ons was de voorbarige conclusie dat dit een 3-0 zou worden. Menen bleek over weinig wisselmogelijkheden te beschikken en was niet bij machte zijn tactisch plan te wijzigen. In set drie kon het enkel nog bij de gratie van zeven opslagmissers bij Knack Volley en een Basil Dermaux die zich weerde als een duivel in een wijwatervat zijn tegenstander niet definitief zien wegglippen. Toch moest het snel tegen een 10-5 opkijken en bij 16-10 leek de weg naar de vijftiende beker voor Knack Volley breed open te liggen. Maar beetje bij beetje en soms met de nodige portie geluk werd de kloof toch kleiner: 16-12, 18-15. De 23-19 van Rune Fasteland was het startsignaal om de tocht naar de zegetribune in te zetten. Frank Depestele leek dan wel plots met het inbrengen van Leonis Dedeyne aan service een gouden zet te doen (23-22). Maar zijn collega Steven Vanmedegael was niet van plan om overuren te kloppen. Leonis ging helaas voor Decospan Menen in de fout na de time-out en bezorgde zo Knack Volley een eerste beker-matchpunt. Het eerste was direct het goede want ook de videochallenge, die obligaat als laatste reddingsmiddel ingeroepen werd, kon Knack Volley niet van zijn vijftiende beker houden waardoor het de fel beheerde alleenheerser wordt in het binnenhalen van bekers.
Proficiat Knack Volley en we kijken alvast uit naar de start van de play-offs, nadien gevolgd door de clash tegen de nieuwe Italiaanse bekerwinnaar Piacenza dat in de halve finale eerst Perugia een pak rammel gaf en dit netjes overdeed in de finale tegen Trentino met opnieuw 3-0.
De thuiswedstrijd tegen Lindemans Aalst van komende donderdag 2 maart (om 20.30u) wordt ook uitgezonden op televisie met deskundig commentaar.
Lees ook volgende persartikels over deze mijlpaal:
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230226_96328481
https://kw.be/sport/volleybal/beker-volleybal/roeselare-pakt-15e-beker-van-belgie/
Brilsmurf 26/02/2023