Nieuws
beeld: D'Nyserweg photography
deel dit nieuwsbericht:
0
De over mijn lijk-mentaliteit levert Knack Volley twee zuurverdiende maar gouden punten op
De bezoekende coach verkoos onze kapitein Matthijs Verhanneman als Star of the Game.
De Knack-supporters hadden duidelijk een ander oordeel want zij konden voor het eerst een eigen MVP onder de Knack-spelers verkiezen en kozen met een bijna Poetiniaanse score van 72 % voor Pieter Coolman. Ondanks zijn ingetapete knie leverde Pieter opnieuw een knalprestatie af: zeventien punten waarvan acht blockpunten, twee aces tegenover slechts drie missers op een totaal van negentien opslagen en aanvallend een zeven op elf. En dit als middenman…. moet er nog zand zijn? Hij kroonde zich in die bloedstollende derde set (35-33) tot topscorer in de dubbele cijfers en lag dus buiten elke discussie mee aan de basis van de ommekeer.
Geruime tijd na de wedstrijd zagen we onze coach, Steven Vanmedegael, op de bank voor zich uit staren. Bezweet alsof hij ook tussen de lijnen had gestaan en duidelijk uitgeput. Hij besefte maar al te goed dat zijn team hier door het allerkleinste oog van een zeer kleine naald gekropen was.
Toch kon hij ons nog een glasheldere analyse van de wedstrijd geven. Het valt niet te ontkennen, en daar hoef je geen doorwinterde volleybalkenner voor te zijn, dat het momenteel niet soepel loopt. Met de door zijn prestaties opgebouwde status wordt van Knack Volley steeds dominantie verwacht en die is er momenteel niet. En daar zijn duidelijke redenen voor waar we hier echter niet dieper op in willen gaan.
Cijfers liegen niet en al had de doorsnee supporter de indruk dat Knack Volley in de eerste twee sets niet goed bezig was dan toonden de cijfers toch wel een genuanceerd beeld. In set één was er cijfermatig tussen beide teams amper een verschil in service-efficiëntie, receptie, blocks en in het aanvallend luik. Volley Haasrode Leuven kon echter rekenen op een buitengewone Simon Peeters die met een negen op dertien de enthousiaste bezoekers op cruciale momenten over de streep trok (22-25).
In set twee kon een zonder druk spelend Volley Haasrode Leuven nog steeds complexloos serveren wat wel resulteerde in negen missers tegenover twee aces. Maar die aces, van de hand van Christophe Witvrouwen vielen wel op een cruciaal moment (17-19 en 17-20) en bepaalden het resultaat. En ook in deze set werden de rally’s, normaal het sterke punt van de Landskampioen, door Hendrik Tuerlinckx en zijn ploegmakkers gewonnen. Met opnieuw een 22-25 gaven weinigen nog een euro voor de kansen van de opnieuw in het BEOBANK-paars spelende Knack Volley.
Foto D’NyserwegVoor de mogelijks laatste set kwam Seppe Rotty op de hoek terecht en kreeg Diego Gonzalez opnieuw een kans om de supporters te overtuigen van zijn meerwaarde. Helaas greep hij deze kans niet en met een aanvallende nul op vier en drie servicemissers moest hij zich in een zeer lange set troosten met slechts één ace. Ook in set vier was zijn bijdrage te mager om zijn opstelling verder te rechtvaardigen en dus verdween hij in de huppelhoek. Knack Volley nam in set drie weliswaar een goede start (4-1), keek vervolgens wel opnieuw tegen een 12-15 achterstand aan om al snel weer met een relatieve geruststellende 20-17 money-time in te gaan.
Drie aces van Simon Peeters leken echter de 0-3 in te luiden. Volley Haasrode Leuven kreeg drie matchpunten (22-24, 23-24 en 25-26). Die werden keer op keer geneutraliseerd en bij de
negende poging kon Seppe Rotty met een ace de derde set alsnog en met een diepe zucht van opluchting binnenhalen: 35-33.
Bij 18-14 in set vier leek niets een nieuwe vijfde set in de weg te staan maar opnieuw moest er tot het gaatje gegaan worden om met het kleinste verschil de setbordjes gelijk te hangen: 25-23.
Foto D’Nyserweg
In die belle was de betere start voor Volley Haasrode Leuven (2-5). Na een succesvolle time-out van Steven Vanmedegael remonteerde de thuisploeg (5-5) en kon Pieter Coolman van op de negenmeterlijn de 7-6 op het scorebord brengen. Knack Volley liet zijn prooi deze maal niet meer los en boekte een felbevochten overwinning: 15-11.
Vanzelfsprekend mogen we ook niet voorbij gaan aan een laatste kippenvelmoment bij een 14-10 stand. Het moment waarop coach Kris Eyckmans Hendrik Tuerlinckx naar de kant roept en Christophe Witvrouwen inbrengt voor de service. De ‘Last dance’ is voorbij en Hendrik groet zijn publiek. Een publiek dat hem jaren op handen gedragen heeft en zijn monument dankt met een overweldigend applaus. We waren zelden tot nooit getuige van een dergelijke ‘applausvervanging’ voor een speler van een tegenstrever. Maar Straffen Hendrik was dan ook niet zomaar een doorsneespeler. Merci Hendrik en alle succes in je nieuwe uitdaging volgend seizoen.
Maar zeker ook ‘chapeau en bedankt’ aan onze coach Steven Vanmedegael en zijn staff om onder een niet te onderschatten druk tegen teams die weinig of niets te verliezen hebben opnieuw het noodzakelijke resultaat te behalen. Groot respect voor dit excellente vakwerk is hier meer dan op zijn plaats.
Brilsmurf 21/03/2024