Van billenkoek en andere koek

Na de wedstrijd dinsdag blokletterde Sporza: “Roeselare geeft billenkoek aan Italiaanse topper Piacenza”. Woordgebruik uit de vorige eeuw dat we in deze woke-tijden niet vlug meer tegenkomen. We spreken nu eerder over pandoering, pak voor de broek, rammeling… Maar als je billenkoek even visualiseert (doe maar eens), dan moet je toegeven dat het de perfecte woordkeuze was.

Komende woensdag weten we of de Italiaanse vedetten al bekomen zijn van de vernedering, want dat was het toch. Benieuwd of ze de Cubaanse middenman Simon kunnen recupereren. Hij zou wel eens de spreekwoordelijke slok op de borrel kunnen zijn. Met Brizard, Lucarelli, Romano, Leal en Simon hebben ze vijf (!) spelers die op hun dooie gemak een reeksje aces slaan. Dinsdag demonstreerden enkel de eerste twee deze kwaliteit, de andere gaven niet thuis. De ene (Simon) letterlijk, de twee andere (Romano en Leal) figuurlijk. En dan zie je iets gebeuren wat de essentie van volleybal is: teamsport. Een verzameling van Individuele supertalenten kan veel wedstrijden winnen op basis van deze individuele klasse. Maar van zodra er enkele een tandje minder spelen, merk je dat er geen team op het terrein staat. Als zoals dinsdag aan de overkant van het net juist wel een (h)echt team staat, dat met een groot enthousiasme en plezier een weldoordacht tactisch plan uitvoert, dan zie je het kaartenhuisje gaandeweg instorten. De blik in de ogen van de bezoekende coach werd gaandeweg doffer en doffer (later gezien bij het herbekijken), de schouders zakten alsmaar lager en lager. En wat meer is: hij had duidelijk geen plan B. Als je gewoon bent om de tegenstander vanop de servicelijn te fusilleren, maar het servicekanon plots hapert en de tegenstander zelf  met listige en gevarieerde opslagen zelfs een gelouterde en gelauwerde topper als Leal het schaamrood op de wangen brengt, dan blijkt veranderen van tactiek niet tot de mogelijkheden te behoren. Veranderen van spelers wel, maar het was al snel duidelijk dat deze invallers goed, maar niet goed genoeg waren.

Dit gezegd zijnde: als Piacenza zijn service terugvindt dan zal Knack Volley stevig in de shoes moeten staan. Maar dat kunnen ze. Velen verwijzen naar de vorige ronde toen Piacenza in Montpellier ook een pakje slaag kreeg maar dit in eigen huis via een golden set probleemloos rechtzette. Laat ze in Italië vooral maar denken dat ze ook nu deze klus met de ogen dicht zullen klaren. En daarbij één iets over het hoofd zien: dit Knack Volley is Montpellier niet. Woensdag wordt het andere koek, zoveel is zeker, maar kansloos zijn de jongens van Steven Vanmedegael zeker niet. Velen geven Knack Volley de beste kans in de golden set, omdat die maar tot 15 punten gaat. Maar laten we daar vooral niet op speculeren. Gaandeweg excelleren is bijzonder moeilijk.  Laten we starten met het gegeven dat er geen golden set is en gewoon twee sets pakken. Mes tussen de tanden vanaf het eerste fluitsignaal en twee sets pakken! En als het toch tot een golden set komt, we hebben nog altijd de rug van Kuka!

De wedstrijd is te volgen op TV op het kanaal van Ketnet

GDI- 12/03/2023