Van ABBA tot the Wolfpack

(het post-tijdperk, een nieuwe tijdsrekening)

Op  donderdag 15 april van dit jaar schreven we met gouden letters ‘kampioen zijn is plezant’. Wanneer straks het nieuwe seizoen een aanvang neemt met een knaller van een openingswedstrijd, waarvoor we de kalendermaker nog steeds dankbaar zijn, zal het welgeteld 192 dagen of 27,43 weken zijn dat Knack Volley de dubbele titel Bekerwinnaar/Landskampioen draagt. Als supporter van the Wolpack van het Belgische volleybal hebben we er al elke dag met volle teugen van genoten.

Ondertussen stroomde veel water door de zee en de rivieren. Op sommige plekken spijtig genoeg soms teveel. We werden er ook aan herinnerd dat het reeds twintig jaar geleden is… . Maar voor diehardfans van ABBA, zoals ondergetekende, kwam er ook waanzinnig nieuws met de release van twee nieuwe songs (de één al beter dan de andere), de belofte tot meer en misschien een nieuw topic voor onze bucketlist: de Abbatarshow in London vanaf volgend jaar.

Maar meer nog zal in onze sport dit seizoen tot in de lengte der dagen gekend zijn als het POST-seizoen. Het jaar 1 na… een nieuwe tijdsrekening : het post Hendrik Tuerlinckx-Jelte Maan-tijdperk.

We weten nu wel dat de kunstjes van Straffen Hendrik nog niet definitief opgeborgen worden en dus nog niet tot de definitief voltooid verleden tijd moeten gerekend worden. De kans bestaat inderdaad dat we dit reeds bij de seizoensopener zullen merken wanneer Hendrik met zijn nieuwe team zeker niet met cadeautjes zal strooien in de Tomabelhal.

De vuurspuwende grinta-ogen van Jelte Maan zullen echter mede- en tegenstanders, inclusief de officials in het rood, niet langer meer als sissende spiesen doorboren.

Samen met u, beste lezer, zijn we uitermate benieuwd welke invloed de carrièrewending van beide protagonisten op hun teams, en bij uitbreiding de competitie, zullen hebben. Dit gegeven staat zeker garant voor gespreks- en discussiestof en lijnen leesvoer.

Monumenten nemen soms een andere weg of verdwijnen ‘voorgoed’ van het volleybalveld. Maar er zijn ook monumenten die, tot smart van hun nabestaanden, de overtocht maakten naar de eeuwige volleybalvelden. Dat Yurek Strumilo tot deze monumenten behoort zal niemand in twijfel trekken. Maar ook Harry was een monument. Inderdaad niet bekend bij een groot deel van de supporters, doch een naam als een klok voor eenieder die ooit, voor om het even welke reden, op het EuroVolleyCenter kwam: als speler in opleiding, als ouder of zoals wij, als commentator bij enkele beachvolleytornooien in de amateursfeer. Soms volstaat een voornaam: Eddy, Usain, Remco, Wout… En in het EVC had je Harry, met zijn volledige naam Harry van Hoof. De man met de uitgebreide muziekcollectie- en kennis, een encyclopedie van weetjes en wist-je-datjes. Zo leerden wij Harry althans kennen, maar voor velen was hij steun en toeverlaat, luisterend oor, symbool van de ‘kleine’ medewerker maar groots in zijn daden. Harry, we plaatsen je vandaag op hetzelfde podium als Hendrik, Jelte en Yurek.

Monumenten verdwijnen, maar de wereld draait door. Het post Hendrik-Jelte-Yurek-Harry-tijdperk kan beginnen op 23 oktober. Dag 1 van het jaar 1. We broeden op onze voorbeschouwing, die mag je over enkele dagen verwachten.

Brilsmurf 11/10/2021