Thuisvoordeel is dan toch heel belangrijk

In tijden toen kinderen nog full-time naar school gingen passeerden door het schooljaar heen verschillende rages de revue. Denk maar aan de hoelahoep, de diabolo, de panini-stickers, de jojo’s en de flippo’s, de Rubiks kubus, de klikklakkers, de gummiballen, de plaatjes van coureurs, de beyblades, de spinners en de pekkels. Velen onder deze waren, wat ze in de muziekmiddens bestempelen als ‘one hit wonders’, éénmalig. Wat hieronder zeker niet valt zijn de ‘marbels’, voor mensen buiten West-Vlaanderen gekend als knikkers. Je hebt de bolleketten, de sjieken, de gewone marbels, de mammoeten…  Je kon spelen voor de ‘leute’ waarbij je geen risico op verlies riskeerde van je waardevolle, gekoesterde ronde glazen makkers. Maar wanneer ‘t voar goetens’ was steeg de spanning toch wel in je jonge lijf en je trillende handen.

De parallellen naar het volleybal zijn andermaal legio, zeker wanneer je er het gezegde ‘iemand eruit knikkeren’ erbij neemt. De vraag stelt zich nu natuurlijk of deze wedstrijd voor ‘de leute’ was of ‘t voar goetens? Of iets tussen de twee? Want Greenyard Maaseik is er zeker nog niet uitgeknikkerd en heeft hoogstens enkele mooie marbels verloren. En dan refereren we naar de legendarische woorden van basketballcoach Dick Motta van de Chicago Bulls : ‘it ain’t over till the fat lady sings’. Benieuwd met welk accent ze uiteindelijk zal zingen, in het Limburgs of in het West-Vlaams.

Maar nu het stilaan om de knikkers begint te gaan toonden beide ploegen eens te meer dat ze aan elkaar gewaagd zijn. In de eerste twee sets bedroeg het verschil nooit meer dan twee punten. In set één kon Greenyard zesmaal de twee punten voorsprong laten optekenen, Knack Volley slechts tweemaal maar dan wel op de meest belangrijke momenten, in money-time dus, met een aanvallende score van Stijn van Schie (24-22) en de onvermijdelijke Pieter Coolman (25-23) door het midden. Set twee was opnieuw voor Knack Volley waarbij het deze keer wel zevenmaal de twee punten voorsprong op het scorebord kreeg, terwijl Greenyard Maaseik zich moest beperken tot viermaal. Wat was er dan bepalend? In elk geval kunnen we schrijven dat de veel voorkomende wissel op punt 20 zijn rendement haalde. De verrassing uit de hoed van coach Steven Vanmedegael was echter dat niet Michiel Ahyi maar wel Stijn van Schie tezamen met Sander Depovere het duo Stijn D’Hulst – Hendrik Tuerlinckx kwam vervangen. Zeker in set één was Stijn van Schie bepalend met zijn blok op de gekende pushbal van Jan Martinez (23-22) en de reeds beschreven score met een lonende aanval voor 24-22.

Waar lagen er nog verschillen in dit duel dat onder de leiding stond van scheidsrechters Wim Cambré en Marie-Catherine Boulanger? Dat de service één van de sterke wapens van Greenyard Maaseik is hoeft nauwelijks nog betoog. Al viel het deze keer al bij al nog mee voor Knack Volley want zowel Jolan Cox als Jelte Maan ‘beperkten’ zich tot drie stuks, de gevreesde Mitchell Stahl was aanvallend opnieuw sterk maar kon deze maal geen ace scoren. Bij Knack Volley konden enkel Pieter Coolman (twee stuks) en Mathijs Desmet (eentje) een rechtstreeks opslagpunt scoren. Nu tellen inderdaad niet alleen de aces maar ook de opslagen waarbij de verdediging van de tegenstander in moeilijkheden gebracht wordt mee en dus wordt gekeken naar receptiecijfers die quasi evenwaardig zijn, met een licht voordeel voor de bezoekers. En dan komen we tot de cijfers van de waarheid, de rubriek waarin Knack Volley hét verschil maakte: in blok-verdediging! Met elf bloks tegenover slechts eentje van Jelte Maan was Knack Volley in de onderdeel duidelijk dominant.

Ook in set drie kregen de terugkerende Javad Karimisouchelmaei en Matthijs Verhanneman geen plaats tussen de lijnen. Bij Knack Volley was hier geen reden toe met een 2-0 voorsprong en een sterke Andreas Fragkos (tot Star of the Game verkozen en in set twee een vijf op zes aanvallend). Mathijs Desmet had het iets moeilijker en we kunnen ons in het hoofd van onze coach verplaatsen dat hij ergens in set twee zal getwijfeld hebben om tot een vervanging over te gaan (1 op 5). Maar zijn vertrouwen werd beloond en in set drie was de jonge Mathijs de aanvallende gangmaker met vier scores aan 100%, twee bloks en één ace. In set één zagen we kapitein Hendrik Tuerlinckx als de meest succesvolle aanvaller voor de thuisploeg, met een 5 op 8. Bij Greenyard Maaseik bleek Jolan Cox de grote constante en de enige die in de dubbele cijfers eindigde.

Deed Knack Volley in de laatste kilometers van de eerste twee sets een jump à la Jasper Stuyven door weg te springen en stand te houden tegenover een terugkerende tegenstander, dan was het in set drie volledig anders. Tot 9-10 hadden de bezoekers de leiding maar een winnend blok op Jolan Cox van Pieter Coolman (16-14) werd wat later gevolgd door een misverstand tussen setter Liam Mc Cluskey en Mitchell Stahl, zodat er zowaar voor het allereerst een driepunten kloof op het scorebord verscheen : 18-15. Met een ace verbreedde Pieter Coolman die kloof zelfs tot vier eenheden (20-16). De ingevallen Elias Thys scoorde het allerlaatste punt voor Greenyard : 20-17. Hierop volgde een demonstratie-pipe van Andreas Fragkos (21-17) en enkel door een netfout van Stijn van Schie kon de ploeg van een ontstemde bezoekende coach Joel Banks zijn puntenaantal aandikken (22-18). Met een kill-blok op Amirhossein Esfandiar (het vijfde blok van Rune Fasteland) werd de eerste matchbal binnengehaald (24-18). En een stevige opslag van Mathijs Desmet deed de receptie van libero Just Donkers net over de led-boarding belanden waarna zowel Jolan Cox als Jelte Maan de bal konden verder spelen maar het leek wel of ze oordeelden dat het genoeg was geweest en dus tijd om naar huis te gaan: 25-18.

In een wedstrijdverslag proberen we zeker al onze eigen spelers te vernoemen, met respect om ook de sterkte en de uitblinkers van de tegenstander niet over het hoofd te zien. Maar telkens betrappen we er ons op één persoon niet te ‘vergeten’ maar toch te weinig in de spots te zetten. U weet dat het natuurlijk gaat over de libero, bij Knack Volley de beer in (niet het verkeer) de defensie : Dennis Deroey. Meestal onzichtbaar, af en toe een spectaculaire flits van onverzettelijkheid en genialiteit, maar steeds oerdegelijk en als een rots zullen slechts echte volleybalkenners de juiste waarde van Dennis en ook Just Dronkers kunnen inschatten. Voor de keren dat we de libero vergaten : mea culpa maar bij deze ‘chapeau heren’.

Er werd een mooie stap gezet naar het thuisvoordeel in de finaleronde, maar we zijn er dus nog niet want nog één keer om het zeker niet te vergeten : ‘it ain’t over till the fat lady sings’. Oppassen dus zaterdag voor het laatste kunstje van Volley Haasrode Leuven dat zijn nul in het klassement ongetwijfeld wil wegvegen.

Matchreport Knack Volley Roeselare – Greenyard Maaseik

Foto’s

VIDEO

https://www.focus-wtv.be/sport/knack-wint-volleybaltopper-strijd-voor-eerste-plaats

Brilsmurf 21/03/2021