Met de ‘V’ van…

Het symbool van de letter ‘V’ raakte bekend als het zegeteken van Winston Churchill in Wereldoorlog twee. Met Albrecht Rodenbach in gedachten denken we aan ‘Vliegt den blauwvoet’. En nu we toch in ons eigen Roeselare aanbeland zijn mogen we zeker niet voorbijgaan aan VvV, wat staat voor de ‘Vrienden van Victor’ en de VZW Victor, gevestigd op de Onze-Lieve-Vrouwemarkt, waarvan één van onze trouwe supporters voorzitter is van de Raad van Bestuur. Voor wie goed kan tellen zitten we reeds aan zesentwintig stuks.

Vanzelfsprekend halen we voor deze titel de mosterd bij Victor Vanmedegael, over een alliteratie gesproken! Maar de V staat eveneens, als we de overstap maken naar het duel tussen Knack Volley en Decospan Menen, voor ’Victorie’ of in het andere geval helaas voor ‘verlies’.

Foto Bart Vereecke

De wedstrijd ging van start in vijfde versnelling nadat we even bekomen waren van de verrassing dat niet Simon Plaskie maar wel Mathieu Vanneste, volkomen in de geest van dit verslag, verkozen werd om de veldslag met Knack Volley aan te gaan. Maar ook Mathieu kon niets inbrengen tegen een quasi perVecte set van de Volleystars uit Roeselare. De vier servicemissers brachten geen onrust want in alle spelonderdelen was de thuisploeg dominant. Receptioneel werden de soms listige opslagen met de glimlach gecounterd. Michiel Ahyi lukte aanvallend een vier op vier en Mathijs Desmet deed er nog een viertje bij met zijn vier op vijf aanvallend. De jongste van de bende kroonde zich tot puntenkoning in deze eerste set met nog twee bloks en een ace. Tot 8-6 kon Decospan Menen in de running blijven maar dan ging het vliegensvlug de verkeerde kant uit voor de bezoekers: 11-7, 16-10. Coach Frank Depestele riep hoofdaanvaller Lou Kindt naar de kant en probeerde het dan toch met Simon Plaskie. Veel verschil maakte dit niet want zijn team bleef steken op 13 punten terwijl Knack Volley er steeds opnieuw puntjes bij deed: 18-, 19-, 20-, 21-, 22-, 23-, 24-13! Groscaisse bleef stil terwijl onze trommelaars van The Blue Wall hun vreugde niet op konden. Een sterke Rune Fasteland maakte het vijfentwintigste punt, de grensploeg scoorde er veertien (25-14).  Deze inbegrepen deden we er nog tweeënvijftig stuks bij.

Lou Kindt en Seppe Rotty hielpen Menen aan de beste start in set 2: 4-7 en dus moest kersverse papa Steven Vanmedegael naar het gekende recept van de time-out grijpen. Luttele tellen later (5-7) verscheen Mathijs Desmet aan de serveerlijn en zou er blijven kamperen tot 11-7. In die tussentijd bouwde Rune Fasteland drie muurtjes (7-7, 10-7, 11-7) en met nog een succesvolle aanval erbij (9-7) kroonde hij zich tot vorst in het middencompartiment. Setter Akseli Lankinen viel tijdelijk in ongenade en dus kreeg Kobe Brems spelgelegenheid. Ook Seppe Rotty moest naar de kant waardoor Mathieu Vanneste een nieuwe kans kreeg. Maar aanvallend liep het opnieuw als een trein voor de thuisploeg en Knack Volley leek weg te snellen (15-10). Toch moest Knack Volley in de time-out toen het scorebord van 17-13 naar 17-16 evolueerde. Maar Stijn D’Hulst hield zijn maats bij de les en het team liet zijn prooi niet meer los want een beresterke Michiel Ahyi liet een 8 op 11 optekenen. En dit terwijl de bezoekende aanvallers, met uitzondering van Lou Kindt (6 op 11), dik in gebreke bleven. De lezer kijkt er maar de statistieken op na.  De bij een overwinning beloofde kaasplank voor de spelers van Menen, aangeboden door speciaalzaak ’t Kazematje, leek verder weg dan ooit toen de set afgesloten werd met een misser van Lou Kindt (25-20).

Er kwam geen vierde set omdat kapitein Matthijs Verhanneman onhoudbaar bleek in set 3 (6 op 8). Toch bleek het de meest spannende set van de drie en viel de beslissing pas na 17-16. Met een cruciale inbreng van Stijn van Schie en de vernietigende services van Sander Depovere vloog de Landskampioen naar 20-16. Voor de 23-19 was het nog even warm en kregen beide teams kansen om het af te maken. ‘Niet plooien’ dacht Matthijs Verhanneman en trok het laken tenslotte naar ons toe. Met een onhoudbare pipe bezegelde hij ook het lot van de bezoekers (25-22) die door hun coach snel richting de kleedkamers geroepen werden. Voor de keuze van Star of the Game kwamen meerdere spelers in aanmerking maar slechts eentje had een familienaam die begint met een … ’V’, kapitein Matthijs Verhanneman dus.

Foto Jan Vanmedegael

Met een uurtje minder slaap in het vooruitzicht, wegens het zomeruur, konden we dan ook vroeger dan verwacht nog een werk van barmhartigheid (de dorstigen laven) vervullen. De Tomabelhal vierde deze Victor(ie) en deze vliegende start.

Hoewel de volgende wedstrijddag nog langs geen kanten beslissend kan zijn staat er voor de twee verliezers van de avond toch al heel wat op het spel. Verder puntenloos verlies in hun komende thuiswedstrijden dreigt hen met een zware puntenachterstand op te zadelen.

Finalewedstrijd nummer één werd succesvol afgevinkt. Vergeet niet in te tekenen op de bus die door the Blue Wall ingelegd wordt richting Aalst! We hopen de lezer komende zondagmorgen opnieuw te kunnen verblijden met een volledig en victorieus verslag.

Uitdaging van de week: hoeveel keer komt de letter ‘v’ voor in dit wedstrijdverslag? Antwoorden kan via de Facebookpagina van Knack Volley en de winnaar mag rekenen op een drankje vanwege Brilsmurf.

Foto’s Bart Vereecke

Foto’s Jan Vanmedegael

matchreport PO KNACK-Menen 26-03-2022

Brilsmurf 27/03/2022