Alea iacta est

De oorzaak dat Lindemans Aalst op het nippertje nog zijn tweede plaats moest prijsgeven lag zeker en vast niet bij zijn enthousiaste schare supporters die afgezakt waren naar de Tomabelhal. Tot het laatste fluitsignaal en zelfs bij een catastrofale achterstand gaven ze het beste van zichzelf en dit met de nodige decibels en Mexican waves. Hoewel wat klein uitgevallen smaakten we zeker hun creatieve reactie op onze ‘vurige’ wedstrijdvoorbeschouwing.

Knack Volley ging van start met Diego Gonzalez en Lennert Van Elsen in de basis waardoor Henri Treial en Seppe Rotty in de huppelhoek bleven. Christophe Achten gunde deze keer Robin Overbeeke een basisstek in de eerste set maar deed voor de volgende sets dan weer beroep op Alvaro Gimeno.

Een aardig volgelopen Tomabelhal zag een spannende eerste set waar de bezoekers tot 10-10 gelijke tred hielden. Bij 15-12 moesten ze voor het eerst naar de time-out grijpen. Aanvankelijk zonder succes (16-12) maar ettelijke rotaties later zag het er rooskleuriger uit dankzij een onstopbare Aleksi Muukkonen (17-16). Via Lampros Pitakoudis stelden ze gelijk (22-22) maar de onvermijdelijke Sander Depovere zorgde voor een kostbare break van achter de negenmeterlijn waarbij Stijn D’Hulst een Spike Point op zijn scoreblad kreeg (24-22). Het was Pieter Coolman die de eer kreeg om de eerste vis aan boord te halen met het kleinste verschil (25-23).

Foto D’Nyserweg

Met een bliksemstart greep Lindemans Aalst de thuisploeg bij de keel (0-4) en deze kloof zou nooit volledig gedicht kunnen worden. De regerende kampioen naderde soms tot op twee punten (4-6, 7-9, 13-15) maar moest evenveel keren de rol weer lossen door te veel afval in het eigen aanvallend compartiment (5-9, 7-12, 14-20). Het moet gezegd zijn dat de bezoekers stevig uithaalden en de verdedigingslinie van Knack Volley hevig teisterden, met alle gevolgen van dien. De set ging dan ook logisch en verdiend naar de Oost-Vlamingen met 20-25.

Zij haalden ook de derde set binnen (21-25) waarbij vooral Alvaro Gimeno een gesel bleek met zeven punten op negen pogingen. Met een aanvallende vijf op vijf deed Aleksi Muukkonen percentagegewijs nog beter. De zeven opslagmissers deerden hen niet. Bij Knack Volley spaarde kapitein Matthijs Verhanneman zijn droog kruit nog wat voor het verdere verloop en zorgden Diego Gonzalez (vijf op tien) en Simon Plaskie (drie op vijf) voor puntengewin.

Pieter Coolman werd dan preventief aan de kant gehouden zodat Henri Treial zijn intrede deed. Hij zorgde met een block voor de 2-0 terwijl Lennert Van Elsen met een ace de 4-0 liet verschijnen en Christophe Achten in zeven haasten naar de time-out moest grijpen. Na alweer twee scores van onze frisse middenman (7-2 en 9-2) moest hij dit herhalen. Maar Lindemans verloor alsmaar meer de pedalen, enerzijds door een veel beter spelend Knack Volley maar ook door nodeloos gemekker naar de scheidsrechters toe. Akkoord, er viel soms wel wat op te zeggen maar bij een 22-12 lijkt het ons niet verstandig om tweede scheidsrechter Linde Maertens te provoceren en dan verbaasd te zijn dat ze een terechte opstellingsfout fluit tegen de dader, Xavi Folguera, om de set te concluderen (25-12). Het scoutingsblad spreekt boekdelen met dertien winnende aanvallen voor Knack Volley en slechts vier stuks voor de oranjebrigade die voor de gelegenheid in het wit speelde. Ook de opslagverhouding van vier aces tegenover vijf missers en zero komma nul aces tegenover zes missers sprak duidelijk in het voordeel van Knack Volley.

De ontreddering bij Lindemans Aalst trok zich door in set vijf. Of was het de druk van te moeten winnen die, zoals Achel op vrijdagavond tegen Gent mocht ondervinden, verlammend werkt? Bij Knack Volley kon Stijn D’Hulst blindelings terecht bij zijn maatje Matthijs Verhanneman. Niet alleen zijn 21 punten (aan 58% aanvallend) maar zeker ook zijn voortrekkersrol in het niet willen verliezen en het vooropgaan in de strijd, kroonden hem meer dan terecht tot Star of the Game. Lindemans Aalst bleef de missers opstapelen en miste duidelijk die leidersfiguur wanneer het eens wat moeilijker gaat. Bij 12-4 was de set en de tweede plaats foetsie voor de Ajuinen. Simon Plaskie haalde de laatste vis op het droge (15-6).

Foto D’Nyserweg

Beide teams kijken elkaar volgende zaterdag weer in de ogen maar dan in zaal Schotte. Knack Volley staat voor een loodzware start in de Champions Play Off maar kan bij tweemaal winst in de eerste twee duels een eerste, bescheiden, optie nemen op een nieuwe finaleplek. We duimen voor fitte spelers bij alle partijen wat de spektakelwaarde zeker ten goede zal komen. En we durven ook te hopen dat de video challenge in het eerste duel voldoende accuraat en met een aanvaardbare snelheid tot correcte beslissingen kan komen.

Komende week kijken we in elk geval uit naar een nieuwe aflevering van ‘Tweemansblok’. Wat de hoofdgast betreft kregen we een absoluut spreekverbod opgelegd maar we mochten toch een tip van de sluier oplichten: woont in een gemeente waar een bekende wielerwedstrijd arriveert – politiek – basket. Wie een gokje wil wagen kon dit vroeger doen per gele briefkaart aan Meester Van Backlé maar vandaag de dag kan het per mail naar tweemansblok@gmail.com.

Foto’s

Hoogtepunten

Brilsmurf 24/02/2024