Knack Volley in een andere gedaante

Het was woensdagavond voor Knack Volley nog geen wedstrijd van ‘het mes op de keel’ of ‘de rug tegen de muur’ maar wel een belangrijk duel om dergelijke situatie te vermijden. Anderzijds redeneerden ze bij Greenyard Maaseik ‘goed begonnen is half gewonnen’ of ‘de eerste klap is een daalder waard’ en daar waren ze niet van plan het verworven voordeel zomaar eventjes uit handen te geven zodat de balans weer zou overhellen naar de voor hen verkeerde kant. De Knack Volley-supporters keken dan weer uit naar een reactie van hun team na de valse start van voorbije zaterdag. Welke remedie kon coach Steven Vanmedegael met zijn staff bedenken om de bordjes gelijk te hangen?

Mathijs Desmet kwam alvast Andreas Fragkos, zaterdag nog de (enige) uitblinker bij Knack Volley, vervangen in de starting six/seven en dat hebben ze bij Greenyard Maaseik geweten. Want andermaal kroonde Mathijs zich tot aanvallende topscoorder (13 punten). En over de volledige wedstrijd werd het ook een totaal ander verhaal of toch niet? Want deze maal kunnen we met veel plezier schrijven dat Knack Volley op alle domeinen de bovenhand had (op uitzondering van de aces: 6-2).

In een spannend setbegin liep thuiskapitein Jelte Maan opnieuw rood aan in het gezicht en spoot het vuur uit de ogen. Met resultaat, want zowel in blok (6-4) als op de pipe nam hij zijn ploeg op sleeptouw. Bij Knack Volley opteerde men voor een meer voorzichtige, maar daarom niet minder listige, serveeraanpak met strakke float ballen. In set één moesten we daarom slechts drie streepjes trekken bij de opslagmissers tegenover zeven voor het team van Joel Banks. Knack Volley kwam voor het eerst op voorsprong bij 6-7 (na 3-1, 4-2, 5-4). Maar even snel was het deze voorsprong opnieuw kwijt (10-9) om vervolgens bij 13-14 (opslagmisser Stahl) voorgoed de rush naar setwinst in te zetten, want na een blok op Jelte Maan was er plots een verschil van drie punten (14-17). Zelfs de traditionele wissel Pieter Verhees – Amirhossein Esfandiar aan de opslaglijn werd succesvol gepareerd met een perfecte stop en een score van Pieter Coolman: 17-20. Een overpassing van Jelte Maan bood Mathijs Desmet een unieke rebound aan en die liet dit natuurlijk niet liggen (17-21). Na de tweede time-out van Greenyard Maaseik kon Mitchell Stahl nog tweemaal zijn voorhamer bovenhalen ( 18-21 en 19-22). Maar Hendrik Tuerlinckx zorgde voor een boost van vertrouwen door eerste setwinst binnen te halen: 21-25. Ook de experten Marc Willems en Dominique Baeyens waren vol lof voor zowel de tactische en strategische aanpassing van coach Steven Vanmedegael als de uitvoering ervan door Stijn D’Hulst and friends.

Nu maakt ‘één zwaluw wel de lente niet’ en is ‘eerste gewin soms kattengespin’ maar Knack Volley bleef de focus houden en secuur spel vertonen. Rune Fasteland strooide aanvallend en met zijn service verwarring (6-7 en 6-8) maar Liam Mc Cluskey toonde andermaal het vele goeds dat we reeds zagen met een subtiele tweedehandse achterwaartse legbal (7-8). Chapeau Liam, Frank Depestele en Stijn D’Hulst zouden het niet beter gedaan hebben. Pieter Coolman bouwde nogmaals een muur (vijf in het totaal) en deze maal was Jelte Maan het slachtoffer: 7-10. Maar dan lukten de services van de thuisploeg, en meer bepaald van Jolan Cox, plots wel zodat het verschil in een mum van tijd werd weggeveegd: 13-13. Erop en erover waren de Maaslanders van plan (16-15) maar Knack Volley panikeerde totaal niet en noopte Joel Banks bij 16-17 (blok Pieter Coolman) tot een wissel aan de spelverdeling. Dit laatste bracht weinig zoden aan de dijk want andermaal liep de rode kapitein op een niet te ontlopen wegversperring zodat bij 20-24 Mathijs Desmet voor setwinst kon serveren. Helaas hing het net te hoog of was zijn service te laag? Mitchell Stahl van zijn kant toonde dan wel hoe het moest en vond onze verdediging in gebreke met een onhoudbare ace richting zijlijn. Rune Fasteland mistastte zich aanvallend nog even (23-24) maar vervolgens prezen we ons gelukkig toen de laatste bal van Stahl niet binnen de lijnen van het speelveld terecht kwam: 23-25.

Set drie en dan houden we ons hart vast. De Levieten hoofdstuk zes, vers zes tot dertig in gedachten liet Knack Volley zijn gewaardeerde opponent niet in de wedstrijd komen. Vooral uittredend speler van het jaar Matthijs Verhanneman liet zich opmerken en herinnerde hiermee de liefhebbers eraan dat hij opnieuw kandidaat is voor deze titel. Hij werd dan ook na de wedstrijd door Limburgse legende en ploegbegeleider Ivo Rutten (en niet zoals gebruikelijk de coach) met de trofee Star of the game gehuldigd. Met een zes op zeven had Matthijs een heel groot aandeel in de beslissende setwinst, zelfs scorend vanuit moeilijke posities. Tel daarbij nog zijn 81% positieve recepties (Dennis Deroey 78%). Javad Karimisoulelmaei bleef aan de pass maar ontbrak wedstrijdritme en moest bij 14-19 opnieuw de plaats ruimen. Aanvankelijk domineerde Knack Volley licht (3-5) maar een knap geplaatste ace van Jan Martinez herstelde de orde (5-5). Het duo Matthijs en Mathijs zorgde dan voor een eerste belangrijk verschil: 6-8 en 6-9. Dat Mathijs het desnoods ook met de linkerhand kan demonstreerde hij bij de 9-12. Tot een score van 11-12 was het nog steeds een kwestie van het vel van de beer niet te verkopen. Een waanzinnige eenhandse pass van Stijn D’Hulst liet Rune Fasteland toe de 12-15 te scoren en vooral het gevaar Jolan Cox van de serveerlijn te halen. Maaseik hoopte nog via de videochallenge op een netfout maar kwam hierbij van een kale reis terug thuis. Jelte Maan liep weerom op een blok, deze maal van Hendrik Tuerlinckx (13-17) en ook voor de 14-19 moest hij lijdzaam toezien hoe hij toch wel niet comfartabel aangespeeld werd. Matthijs Verhanneman himself zorgde voor wedstijdpunt, Mitchell Stahl voor uitstel van executie maar dan liet Pieter Coolman met veel plezier (en onze opluchting) de guillotine vallen: 21-25. En diepe zucht van opluchting ontsnapte ons.

Zo zagen alle Roeselaarse fans opnieuw volleybal in al zijn eerlijkheid. Koen Luts en Paul Herbots dienden ook opnieuw hun kandidatuur in voor scheidsrechter van het jaar, kwestie van de eerder geprezen Maarten Gysel geen vrije baan te geven. Ook in de nederlaag moet men groots zijn, de kat die de verliezende ploeg naar het flashinterview stuurde kon weinig zinnigs zeggen. Maar een kat heeft negen levens naar het schijnt en maakt soms rare sprongen. Dus doen we best onze handschoenen aan komende zaterdag om te vermijden dat we geen copycat krijgen en het nieuw verworven voordeel opnieuw kwijt spelen.

C’mon Knack!!!

Samenvatting Focus/WTV

Matchreport Greenyard Maaseik – Knack Volley Roeselare

Brilsmurf 08/04/2021