Knack Volley grijpt net naast (minstens) een verdiend punt

We willen het niet tot vervelens toe herhalen maar eens temeer moest Knack Volley optornen tegen een team met een meervoudig budget. Wanneer coach Mustafa Kavaz het zich kan permitteren een basisspeler uit de Argentijnse nationale ploeg, Luciano Vicentin, gedurende een volledige wedstrijd in de huppelhoek te laten dan is het plaatje zonder twijfel duidelijk dat de tegenstander over een verdomd sterk team beschikt. En als je dan nog verneemt dat er blijkbaar alleen al rond de nek van de Amerikaan Matthew Anderson een prijskaartje hangt van 1 000 000 EUR, u leest het goed, dan wordt de stelling van coach Steven Vanmedegael over het feit dat er makkelijker teams, à la Praag en andere, te loten waren, bevestigd.

Maar Knack Volley zou Knack Volley niet zijn als het zich hierbij zomaar gewonnen zou geven en dus hield het in de aanvangsfase van set één mooi stand. Een kleine kloof (5-7, 7-9) werd met een ace van Seppe Rotty ongedaan gemaakt (10-10). Pieter Coolman liet zich aan het net gelden en scoorde met de 14-15 zijn vierde punt op vier aanvallen. Met Matthew Anderson aan de servicelijn kon Ziraat Ankara echter het verschil maken (14-19). Een verschil dat niet meer overbrugbaar bleek voor de Belgische landskampioen. Wouter Ter Maat en Oreal Camejo scoorden aan 71 procent, een percentage dat niemand van ons team kon voorleggen zodat het de eerste set moest laten aan de Turkse landskampioen van de voorbije drie seizoenen: 19-25.

Gedane zaken nemen geen keer en dus begonnen we met frisse moed aan set twee hoewel bij wellicht veel supporters de gedachte opkwam van: “hoe gaan we dit in hemelsnaam doen keren?”. De 3-5 werd met stevig serveerwerk en de nodige aces van Seppe Rotty en Simon Plaskie omgetoverd tot een 8-6 voorsprong. De Franse hoofdscheidsrechter sloot de ogen voor een overduidelijke bezoekende toetsfout (11-11) maar Knack Volley en een goed geïnspireerde Simon Plaskie lieten zich niet van de wijs brengen: 15-12. Een nieuwe ace van Seppe Rotty noodzaakte Ankara om bij 18-13 reeds voor de tweede maal in een time-out te duiken. Kapitein Matthijs Verhanneman nam in money-time zijn ploeg op sleeptouw met intelligent, zijn handelsmerk, aanvalswerk: 21-16, 24-19. Ziraat Ankara moest, wellicht tot eigen verbazing, deze set afgeven met identieke cijfers (25-19).

Mocht de term ‘nagelbijter’ niet bestaan hebben dan werd dit woord ongetwijfeld op de wereld gezet in set drie. Ziraat Ankara kon serverend een beter rapport voorleggen (twee missers tegenover vier aces) alhoewel dit bij Knack Volley zeker ook niet slecht was (drie aces voor zes missers). Bij een 16-17 tussenstand toverde Steven Vanmedegael Lennert Van Elsen aan service en Jasper Wijkstra als blokversterking in de plaats van Stijn D’Hulst naast Henri Treial.

Het bleek een meesterzet te zijn want Lennert mikte zijn eerste service op de achterlijn en Matthijs Verhanneman plaatste vervolgens op sublieme wijze de bal buiten het bereik van de bezoekers: 18-17. Knack Volley leek op weg naar setwinst zeker toen Stijn D’Hulst in een rally plots op positie vier kwam te staan en dus maar ‘simpelweg’ zijn smashkwaliteiten met succes demonstreerde (23-21). Een moment waarop heel de Tomabelhal uit het dak ging. Helaas toonde de videochallenge ettelijke tellen later dat de aanval van Henri Treial iets minder dan een centimeter buiten was (23-23). Simon Plaskie versierde toch een setbal maar, na time-out (24-25), haalde middenman Bedirhan Bülbül deze keer een snelle strakke service uit zijn arsenaal en nam hiermee de Knack-defensie te grazen (24-26).

Set vier leek aanvankelijk naar Ziraat Ankara te gaan maar Lennert Van Elsen deed zijn kunststukje nogmaals netjes over doch MVP Wouter Ter Maat speelde op dat ogenblik de pannen van het dak (6 op 8 en een block). Opnieuw kreeg Knack Volley setpunt maar naar analogie van set drie ontbrak net dat tikkeltje geluk om alsnog een belle af te dwingen: 24-26.

Een beresterke partij leverde niet de verdiende beloning op en dus volgt volgende week al snel een cruciale partij tegen Olympiacos Piraeus. In hun duel tegen de regerende triple Champions Leaguewinnaar Kedzierzyn-Kozle toonde de ploeg van coach Daniël Castellani (ex-Maaseik en inmiddels met een baard) dat het zeker voor de prijzen wil meespelen. De wedstrijd werd weliswaar verloren met 3-1 maar wat ons betreft had het net zo goed 1-3 kunnen worden. Het wordt dus andermaal ‘gene kattenpis’ zouden we durven te schrijven. Maar eerst wacht zondag in de vooravond, in de Lotto Volley League, een uitwedstrijd tegen VBC Waremme.

Oeps… we waren het bijna vergeten… het moet zeker gezegd worden dat de aanwezige supporters zich, onder impuls van de Blue Wall, van hun allerbeste kant toonden en als één muur achter het team stonden. Dus bij deze ook een dikke proficiat voor alle aanwezige supporters !!