Vier clean sheets op speeldag 14

Minder dan achtenveertig uren na hun thuiskomst uit Bulgarije moest Knack Valley alweer aan de slag. De terugweg op vrijdag was inderdaad met obstakels bezaaid. Door onder meer een waaiende wind, wellicht was dit ook bij jullie thuis het geval, van meer dan veertig knopen was het verboden om in Zaventem het vliegtuig te verlaten. Het werd dan ook meer dan een uurtje afwachten in het vliegtuig, in het gezelschap van een hoop ongeduldige Limburgse scholieren. Maar zelfs na het verlaten van de bus, het oppikken van de bagage en het opstappen op de bus was het leed nog niet geleden. Er kwam nog een dik uur vertraging bij door een file in Ternat zodat de klok net geen middernacht aanwees toen de bus de Tomabelhal bereikte. Vijftien minuten later was het niet langer vrijdag, maar ondertussen zaterdag.

Coach Steven Vanmedegael oordeelde het dan ook nuttig de wedstrijd tegen Tectum Achel van start te laten gaan met François Lecat, Arno van de Velde, Stijn D’Hulst, Märt Tammearu, de op hoogconjuctuur drijvende Pieter Coolman en Michiel Ahyi als opposite. Wie anders dan Dennis ‘the floorsweaper’ Deroey trok een anderskleurig truitje aan voor de job als libero?

Set 1 verliep voortvarend voor Knack Volley met een snelle 5-0 op het scorebord dankzij het succesvol vizeren van bezoeker Peetu Mäkinen in receptie. Maar aanvallend werd niet optimaal van de kansen gebruikt gemaakt en zo kon Tectum Achel zelfs (té) snel de 9-9 scoren. Verder kwamen de Limburgers echter niet en de zes punten van Ward Van Dyck volstonden niet om Knack Volley in het verdere setverloop te bedreigen: 13-10 en 16-12. Coach Jan Meertens probeerde het met een volgens de website van EuroMillions Volley League ‘temps mort’. Een score van Dion Verweij gevolgd door een outbal van François Lecat werden gecounterd door scores van Michiel Ahyi (18-15, 20-16, 23-17) en de toekomstige Star of the game Märt Tammearu (19-15) die de laatste wedstrijden wel héél sterk op dreef is. Waar Knack Volley zich serverend zeer accuraat toonde (slechts één misser voor één ace) moesten de bezoekers zich met minder tevreden stellen (vijf missers zonder één ace) en ook recepetioneel hielden onze mannen zonder al te grote problemen stand: 25-19.

Het keerpunt in set 2 situeerde zich bij 8-11 toen onze hoofdaanvaller aan de opslaglijn verscheen. Michiel Ahyi bleef er staan tot en met 14-11 en tekende onderweg voor twee aces en twee scores met nog een sterke service er bovenop die Arno van de Velde de rebound op een gouden geschenkblad aanbood. Toch was ook deze set nog niet binnen (15-15). Het was dan eventjes schrikken toen Tim Verschueren zich in een botsing met een ploegmakker ernstig leek bezeerd te hebben. Een dik verband rond de linkerduim hield hem nog even in de wedstrijd maar bij 18-16 moest hij toch noodgedwongen het strijdperk verlaten en werd zijn taak overgedragen aan Sam Gortzak. Tectum Achel bleef zijn kar aanhaken tot 22-20 maar moest alsnog het onderspit delven: 25-21.

Set 3 en Knack Volley demonstreerde de juiste fighting spirit (4-2) waarbij Pieter Coolman met meerdere bloks zijn hartje kon ophalen (7-3 en 8-3 telkens op Gert van Walle). Net als in set 2 was de serveerbalans fenomenaal: telkens twee aces tegenover amper één misser. De balans draaide uit op vier aces, vier missers over drie sets. Daarvoor willen we elke match wel tekenen! Märt Tammearu liet Tectum Achel alle hoeken en kanten van de Tomabelhal zien (6 op 7 aanvallend). Illustratief voor het overwicht was dat bij tweede of derde kansen Stijn D’Hulst telkens opnieuw bij de juiste ploeggenoot terecht kwam. De setstand klonk dan ook hard voor de Limburgers: 25-14.

Met zijn vijf bloks deed Pieter Coolman twee stuks beter dan François Lecat, die op zijn beurt één eenheid beter deed dan de volledige bezoekende ploeg over een volledige wedstrijd.

En zo kon onder het tabblad ‘calendrier’ Knack Volley als enige thuisspelende ploeg een 3-0 laten noteren. In de drie andere duels won de bezoekende ploeg steeds met clean sheet. Waarbij vanzelfsprekend een sterk spelend Menen in het oog springt dat een zwalpend Lindemans Aalst in eigen zaal toonde dat volleybal een ploegsport is waarbij spelers en coach één geheel moeten vormen om tot resultaten te leiden. De geruchtenmolen doet daar volop de ronde maar de Ajuinen krijgen volgend weekend een uitgelezen kans om hun besmet blazoen op te poetsen. Tenzij Caruur Gent daar een stokje weet voor te steken, al zou dat een kanjer van een verrassing zijn.

Steven Vanmedegael verwelkomt, na een hectische periode, vanaf morgen zijn spelers opnieuw voor de reguliere trainingen richting play-offs. Op zaterdag 05 maart (om 20.30u in de Tomabelhal) staat wel nog de uitgestelde wedstrijd tegen vice-kampioen Greenyard Maaseik op het programma. Dit resultaat en deze uit andere duels in de loop van deze week zullen bepalen of Knack Volley eindigt op plaats één, twee of in het slechtste geval plaats drie in de reguliere competitie. Maar zelfs al is het nog niet echt voor de knikkers toch duimen we loeiendhard voor een thuissucces.

matchreport KNACK-Achel 20-02-2022

Foto’s Jan Vanmedegael

Brilsmurf 21/02/2022