Een overwinning van het collectief met steun uit Estland

De aanwezigheid van de familie Tammearu in de Tomabelhal ging natuurlijk niet onopgemerkt voorbij. Met een ruime groep hadden ze er een reis van twee dagen voor over om Märt aan te moedigen in deze eerste finalewedstrijd. Getooid in het blauw en wit, de kleuren van de vlag, gingen moeder Renee en broer Siim met de rest van de groep gewillig op de foto. Märt zelf kon enkele keren zijn waarde voor het team bewijzen en kreeg in set drie de handen op elkaar met een onhoudbare pipe (23-14).

Foto Jan Vanmedegael

Helaas voor hen kon Märt geen basisplaats versieren want, volledig volgens de logica, deed Steven Vanmedegael beroep op het duo Matthijs Verhanneman en Mathijs Desmet. Maar in Menen bewees Märt eens te meer dat hijzelf ook klaar is voor een basisplaats en de kansen daartoe zullen volgend seizoen zeker stijgen. Meie oleme valmis!!!

Foto Jan Vanmedegael

Langs beide kanten konden de coaches op hun volledige effectieven rekenen en ze toverden geen verrassing uit hun hoge hoed.

De wedstrijd ging van start met twee netopslagen. In het setbegin manifesteerden zich twee uitblinkers. Bij de thuisploeg was dit Pieter Coolman (4-3 blok op Simon Plaskie, 5-4 score, 7-5 blok op een pipe van Simon Plaskie, 10-5 blok op een pipe van Seppe Rotty). Niettegenstaande hij tweemaal Pieter Coolman niet voorbij raakte was het bij Menen dan weer Simon Plaskie die de rol van Seppe Rotty overnam en meerdere keren raak trof. Bij 14-8 kwam Michiel Ahyi aan de serveerlijn maar die waande zich nog even in zaal Vauban en liet zich betrappen op een voetfout. Het liet hem toe zijn serveerkanon op punt te stellen en later in het duel meerdere keren juist en vernietigend uit te halen. Na een score voor Rune Fasteland bereikte Knack Volley zijn maximale voorsprong in deze set: 16-9. Maar Decospan remonteerde onweerstaanbaar met Lou Kindt aan de opslaglijn: twee aces van Lou, twee bloks op respectievelijk Rune Fasteland en Matthijs Verhanneman en ook de rally’s eindigden in het voordeel van de bezoekers. Resultaat van deze schermmutselingen: 16-16. Matthijs Verhanneman vond dan wel de vingers van het blok en na een sterke service van Märt Tammearu kon Michiel Ahyi Knack Volley een kleine ademruimte bezorgen (18-16). Maar dit was slechts voor even want na Simon Andersen kon ook Jelle Sinnesael scoren (19-19). Na een outservice ging de Menense kapitein op een cruciaal moment in de fout: 21-19.  Michiel Ahyi en Mathijs Desmet lieten, na alweer goede blok-defense, de geboden kansen niet liggen: 23-20. En met een knaller van formaat haalde onze hoofdaanvaller (sterke partij trouwens) de eerste set binnen: 25-22. Achteraf gezien zullen ze bij Menen zich wel eens in de haren krabben over de zeven opslagmissers.

In set twee hielden de bezoekers de achterstand binnen de perken: 4-2, 7-4, 8-7, 10-7. Een blok op een aanval van onze spelverdeler, een twee scores later stonden de bordjes weer gelijk: 10-10. Clevere Mathijs Desmet nam de Menense verdediging te grazen met een plaatsbal (14-11) en hiermee sprokkelde Knack Volley een klein voordeel bij elkaar dat het niet meer zou loslaten. We mochten met veel plezier een ace van Sander Depovere noteren (17-13), een gedreven (of moeten we zeggen een gebeten) Dennis Deroey leverde de ene positieve receptie na de andere af en bij moeilijk/onmogelijke ballen riskeerde hij lijf en leden om de bal nog te recupereren. Op het einde van de set konden we de 25-20 op de debetzijde van onze boekhouding inschrijven.

Na een sterk begin van Knack Volley (6-2) gingen de poppen aan het dansen voor de 8-4. We behoeden ons in dit verslag voor elke vorm van beoordeling, laat staan veroordeling, maar de pedalen waren even zoek en dit leverde Stijn D’Hulst een gele kaart op. De gebeurtenissen stuwden echter ook de focus en het adrenalineniveau van de Knack Volley spelers naar omhoog. Zelfs de blessure van Mathijs Desmet, opgelopen in een prangende spelfase, kon deze focus niet verstoren. Zijn vervanger, François Lecat, kweet zich uitstekend van zijn taak met onder andere een ace, goede recepties en ook twee bloks. Het Decospanschip liep meer en meer averij op (16-10, 18-11, 21-12). Illustratief voor de ontreddering bij de bezoekers was de laatste service van Akseli Lankinen die ver buiten de zijlijnen viel: 25-15.

Een logische, verdiende, collectieve overwinning voor Knack Volley Roeselare maar dit is slechts één veldslag. Er zijn er nog maximaal vier te gaan, minder mag ook. Op zaterdag krijgen de spelers een dagje rust en op de Dag van de Arbeid wordt er weer verzamelen geblazen om de uitwedstrijd voor te bereiden. De Knack Volley supporters zullen woensdag ook wel hun tenen moeten uitkuisen om te weerstaan aan het verbale geweld van Groscaisse en zijn troepen. Maar de echte strijd wordt geleverd tussen de lijnen onder de bekwame leiding van de heren Koen Luts en Paul Herbots.

Foto Jo Naert

Dat Mathijs Desmet, tot zijn grote vreugde, door de supporters van Knack Volley Roeselare verkozen werd tot speler van het jaar, daar komen we op een ander tijdstip op terug.

Foto’s Jan Vanmedegael

Foto’s Jo Naert

matchreport PO finale 1 KNACK-Menen 29-04-2022

Brilsmurf 30/04/2022