Een inspirerende overwinning

In zijn voorbeschouwing op woensdag 20 januari had PIP, onze zeer gewaardeerde collega wedstrijdverslaggever aan de andere kant van dit vreemde land, het over ‘En nu?’. We citeren : “Haasrode-Leuven deed alvast wat het moest doen, oogstte drie punten tegen Waremme en wipt zo voorlopig over Aalst dat nu echter het onverwachte voordeel van een ‘nabeurt’ krijgt. Voor Kris Eyckmans en zijn team is dat allicht iets om grijze haren van te krijgen. Er zit voor hen niets anders op dan zaterdag opnieuw ‘volle gas’ te geven tegen … GREENYARD Maaseik dat – wegens de nabeurt van Knack – zélf ook drie punten nodig heeft om de eerste plaats veilig te stellen. Maar als dát lukt, heeft Knack binnen enkele weken geen enkele reden meer om álles te geven tijdens de inhaalmatch tegen Aalst, en dát kan dan weer ‘dodelijk’ zijn voor de ambities van Haasrode-Leuven. Volgt u nog?”.

Tussen de lijnen lezen we dat PiP er niet 100% gerust in was en gelijk kreeg hij want, na een gerustellende 0-2 voorsprong, liet de competitieleider alsnog een mogelijks duur punt liggen in het zaaltje van Haasrode-Leuven. We geven hierbij dan ook de toestemming om onze titel ‘Een pijnlijke overwinning’ te hergebruiken, want ik denk dat ze nu met hetzelfde gevoel zitten.

Voor Knack Volley mogen we deze keer een totaal andere beschrijving geven. Wat denken jullie van ‘Een inspirerende overwinning’ of ‘The magnificent seven’ zoals Guido Declercq op Facebook schreef. Velen zullen zich met mij in de haren gekrabd hebben bij het zien van de line-up van de thuisploeg. En toch viel het nog relatief mee want slechts één speler moest een ongebruikelijke rol op zich nemen. Het lot viel op Mathijs Desmet die in het midden moest opereren. Aan de pass stond toekomstig papa Sander Depovere, kapitein Matthijs Verhanneman en Stijn van Schie mochten de hoeken bevolken, Rune Fasteland posteerde zich naast Mathijs in het midden, Michiel Ahyi als native opposite en Dennis Deroey op zijn vertrouwde libero-plaats. Zij werden aangevuld met Josse Devarrewaere van Knack B, je weet immers maar nooit wat er in een wedstrijd kan gebeuren. Decospan Menen (met een Seppe Rotty in spelersplunje) kon op al zijn spelers beroep doen met de gekende beperking dat Anshel Ver Eecke zich nog steeds tot de rol van libero moet beperken.

Bij aanvang van de wedstrijd trok Sander Depovere met succes volop de kaart Matthijs Verhanneman, kwestie van het vertrouwen in het team te krijgen. De gelegenheidskapitein liet de 1-1, 2-1, 5-2 (pipe) optekenen. Onze spelverdeler lukte een ace (3-1) maar de kleine voorsprong werd door Trifon Lapkov (slechts 1 punt in set één op vijf pogingen)  en Jelle Sinnesael  (blok op Michiel Ahyi) snel weggeveegd : 6-6. En toen kwam Stijn van Schie voor het eerst aan het net piepen (7-6 en 8-7). Stijn werd volop geviseerd in receptie en dit gedurende de hele wedstrijd (29 stuks) maar hield, with some help of his friends Matthijs en Dennis, goed stand. Een ace van Mathijs Desmet (10-8) en een sublieme plaatsbal getekend Matthijs Verhanneman waren het startschot voor een demarrage die resulteerde in een 13-9. Er volgde een nieuwe schep kolen op de locomotief naar de 18-11. Matthieu Vanneste moest bij de bezoekers de plaats ruimen voor Leonis Dedeyne. Even vertraagde de machine op 19-13 maar Stijn van Schie dacht ‘onorthodox lukt ook wel’ en zo kwamen we weer los (20-16). Een shootpass op Rune Fasteland bezorgde ons het eerste setpunt (24-18). Martijn Colson serveerde finaal in het net : 25-19.

In set twee dikte Michiel Ahyi zijn puntenaantal gevoelig aan : zes aanvalspunten op negen pogingen en één ace. Trifon Lapkov leek op een bepaald moment ook onder stoom te zijn gekomen maar zijn drie punten waren slechts een bevlieging en hij moest, samen met setter Akseli Lankinen naar de huppelhoek bij 17-12. Maxim Libert en Kobe Brems waren hun vervangers en plots begon het beter te draaien bij de bezoekers. Twee bloks op respectievelijk Stijn van Schie en Michiel Ahyi deden er twee punten van af. Matthijs Desmet lukte tussendoor nog wel een middenaanval (18-14) maar een ace van Lowie Stuer (18-16) bracht Decospan Menen opnieuw wat dichter. Een moment voor immense consternatie in de Tomabelhal en (wellicht ook op de livestream) wanneer Martijn Colson met zijn beste Kobe Bryan-imitatie, voor de neus van scheidsrechter Wim Cambré, een feilloze basketbaldunk plaatst. Hierbij waande de hoofdscheidsrechter zich wellicht even in een wedstrijd van Wytewa Roeselare want hij bleef stoïcijns aan zijn oortje prutsen bij de veelvuldige protesten van de thuisploeg en bank. En Frank Depestele kon een monkellachje niet verbergen bij een 19-17. Met een blok op Matthijs Verhanneman (21-19) en scores van Jelle Sinnesael en Lowie Stuer zetten de bezoekers hun voet naast die van Knack Volley (21-21). Het Nederlandse duo Stijn van Schie – Michiel Ahyi voorkwam echter erger: 25-22.

Decospan Menen liet Kobe Brems en Maxim Libert tussen de lijnen. Die luxe om te wisselen had coach Steven Vanmedegael niet. Rekening houdend dat de zeven beschikbare spelers dus een volledige week niet getraind hadden was het beter er geen lange wedstrijd van te maken. Een volleybalquarantaine is immers een echte quarantaine en niet zoals in het voetbal waarbij lockdownfeestjes blijkbaar wel kunnen. Tot 9-10 had de grensploeg licht de bovenhand. Toekomstig MVP Stijn van Schie bleef echter hoog boven het blok zweven (10- en 11-10, 14- en 15-12). De wil om te winnen was bij Knack Volley ettelijke malen groter dan bij Decospan Menen. Matthijs Verhanneman en Dennis Deroey waren opnieuw beresterk in het leiden van hun troepen en dus liep Knack Volley uit van 17-14 tot 20-14. Even nog werd het ietsjes warm (21-18) maar het was Michiel Ahyi die met een niet-discutabele opslagace de volledige buit binnenhaalde: 25-20. Een nieuwe interventie van de videochallenge was overbodig, ook naar de mening van de bezoekers.

Volgens de opzoekingen van eejo en Gerdy is het geleden sinds het beruchte seizoen van enen Ryan Ammerman (2011-2012), voor de trouwe lezers door Brilsmurf bekroond met de bijnaam ‘kauwgumman’, dat Knack Volley thuis nog een wedstrijd verloor tegen de buren. Het was ook het laatste seizoen van coach Dominique Baeyens maar, om misverstanden te vermijden, beide feiten zijn niet gerelateerd. Maar het seizoen is, hopelijk, nog niet ten einde en dan liggen er mogelijks nieuwe kansen. Dus hoog van de toren blazen is ongepast. Des te langer je duels wint, des te dichter de eerste nederlaag dichterbij komt.

En zo, collega PiP, zal de inhaalwedstrijd tegen Lindemans Aalst, inderdaad alles beslissen in de reguliere competitie. Wie eindigt er op de eerste plaats en wordt Corona-kampioen mocht een derde golf de competitie definitief stil leggen ? Knack Volley is hiervan gegarandeerd indien het de drie punten binnenhaalt. Of wie vult de vierde plaats in en krijgt het bijhorend ticket voor de play-offs. Momenteel is het voordeel voor het team van coach Kris Eyckmans. Coach Johan Devoghel hoeft echter slechts één puntje te rapen in de Tomabelhal om het voor zijn team te claimen want dan gaat Lindemans Aalst in extremis één puntje meer behalen in de rangschikking. Maar net dat ene puntje mag Knack Volley niet verliezen. Alle insinuaties over mogelijke akkoordjes krijgen dus een retourtje naar het rijk der fabelen. Het verdict valt hierover dus blijkbaar één week voor de Bekerfinale. Komende zaterdag kan Knack Volley een eerste stap zetten naar die Bekerfinale, hopelijk met opnieuw méér beschikbare spelers. Coach Jan Meertens verkiest immers eerder een Limburgse finale met zijn Tectum Achel maar dat, dat zien wij in Roeselare even anders.

Matchreport Knack Volley Roeselare – Decospan Menen

Herbekijk hier nog eens de volledige wedstrijd.

Brilsmurf 24/01/2021