Een enthousiaste overwinning

Hoewel we op onze nummer 1 een lekkere, frisse Filou hebben staan waren we toch even van onze melk door het bericht dat op 21 januari verscheen. We lazen: “Met het verdwijnen van de laatste paters uit de Achelse Kluis in Limburg verliest de Achelse trappist als eerste van de Belgische trappistenbieren zijn authenticiteitslabel.” We twijfelen er niet aan dat dit de inwoners van Achel meer bezig zal gehouden hebben dan het duel in de halve finale van de beker.

Twee ‘warm nieuws’ volleybalberichten kwamen ons gisteren ook ter ore. Enerzijds dat in de Carnavalstad bij uitstek opposite Matej Šmídl om menselijke redenen de vrijheid geboden werd om terug te keren naar zijn heimat. En iets dichter bij huis zullen ze wel even deftig gevloekt hebben met de pinkbreuk van een sterk op dreef zijnde Jelle Sinnesael.

Bij ons is het wachten, niet op Godot, maar op Pieter Coolman en George Huhmann om de gekende redenen. Dit betekende wel dat Hendrik Tuerlinckx, Stijn D’Hulst en Andreas Fragkos opnieuw van de partij waren. Maar coach Steven Vanmedegael beloonde de Menen-killers voor hun puntgave prestatie en onverdroten werkijver door hen opnieuw het volle vertrouwen te schenken. Deze nieuwe kans grepen Michiel, Stijn, Rune, Mathijs, Matthijs, Dennis en Sander opnieuw volledig zodat we met een klinkende 3-0 overwinning al halverwege richting Antwerpen zijn.

Scheidsrechters Bjorn Willems en Maarten Ghysel beleefden een rustige avond en onder het toeziend oog van Bernie Sanders, wanten incluis, moest het videochallengeteam slechts sporadisch de handen uit de mouwen steken.

Rik Van Solkema, de jonge bezoekende hoofdaanvaller, scoorde wel het eerste van zijn in totaal 12 punten maar het trio Michiel Ahyi – Stijn van Schie – Matthijs Verhanneman sprokkelde al snel een geruststellende 10-3 bij elkaar. Vooral Michiel was on fire in deze eerste set met een 7 op 9 en een blok als toemaatje. Over de ganse wedstrijd zou je hem al snel de titel van Star of the Game schenken, maar die titel willen we deze maal symbolisch toekennen aan ‘de receptiemannen’. Op het scorebord staat geen enkele misser en prijkt een Matthijs Verhanneman met een indrukwekkend cijfer van 26 recepties, 69% procent positief en 54% uitstekend. Regisseur van dienst, libero Dennis Deroey, orkestreert als de beste en wordt gemeden door de tegenstander, neemt vaak een halve achterlijn voor zijn rekening en betrekken we op eenzelfde niveau mee in deze lofrede.

De schade bleef oplopen voor de bezoekers: een blok van Rune Fasteland gevolgd door een toetsfout van Max Staples en de bordjes wezen al 14-5 aan. Van die vijf punten waren het er dan nog drie door servicemissers bij Knack Volley. Om maar te duiden dat de dominantie totaal was. Een driemeterlijnfout van Max Staples en het verschil werd tien eenheden: 17-7. Uiteindelijk was het Rune Fasteland die aan het net heel attent reageerde op een sterke service van Matthijs Verhanneman om zo de eerste set binnen te halen met 25-16.

In set twee kwam het eerste breakpunt er door setter Sander Depovere die door zijn verdedigende actie op een smash van Rik Van Solkema de bal achter de verdedigingslijn van Tectum Achel, maar dik voor de achterlijn deed belanden : 3-1. De ploeg van bezoekende coach Jan Meertens bleef op twee punten hangen en dit tot 9-7. Er was inderdaad meer evenwicht in de partij gekomen door het feit dat Tectum er aanvallend beter uitkwam. Vervolgens zorgde Michiel Ahyi voor 10-7, Stijn van Schie voor 11-7 en Rune Fasteland met een ace op de lijn voor 12-7 (Bernie kwam voor het eerst met zijn videochallengeteam in actie en zag dat het goed was). De onverslijtbare Tim Verschueren bleef echter zijn team aanvuren en dirigeren. En hun remonte resulteerde in een 13-12 tussenstand. Maar dan was het over en out want Knack Volley ging in één ruk naar 16-12, hield een korte tussenstop bij 16-13 (outservice Stijn van Schie) en denderde dan onweerstaanbaar verder naar 21-13. Stijn van Schie versierde het eerste setpunt (24-17) en Matthijs Verhanneman klaarde met een pipe de klus (25-18).

Het scoreverloop in set drie had iets mee van het beeld dat we in de vorige set kregen: tot 9-7, 10-8 konden de bezoekers in het wiel blijven hangen van Knack Volley maar dan (om in actuele cyclocrosstermen te spreken) kwam er een zandpartij aan, een streep langs de kustlijn en een hoge brug. Beetje bij beetje kroop Wout Van Aert weg van Matthieu Van Der Poel (als Belg supporteren we immers volop voor een renner uit het Belgische kamp). De vervanger van Max Staples, Guillaume Dussart, kon evenmin zijn stempel drukken zodat de score evolueerde naar een duidelijk 3-0 : 13-9, 15-10, 18-11 (de tweede ace voor middenman Mathijs Desmet die deze week zijn 21ste verjaardag vierde) en als geschenk een mooi paar witte beenbeschermers gekregen had (sorry voor de flauwe grap Mathijs). Het feestvarken bracht ook de 24-15 aan na een korte achterwaartse pass van een alweer sterke en zuiver spelende Sander Depovere. Het wedstrijdpunt kregen we dan luttele tellen later cadeau met een oranje strik van Rik Van Solkema die buiten serveerde.

Het halve werk is gedaan, nu nog twee sets gaan pakken in zaal ‘De Koekoek’ en, tenzij een geteisterd Lindemans Aalst voor een kanjer van een verrassing zou zorgen, dient zich de aangekondigde bekerfinale aan tegen Greenyard Maaseik. Lindemans Aalst vocht kranig maar vond, na zijn zware Europese trip, niet voldoende power in zijn krachtenarsenaal om de Limburgers te bedreigen. Een dagje meer recup had misschien wonderen kunnen doen maar de vraag om de wedstrijd een dag later te spelen in het kader van solidariteit en fair-play werd afgewimpeld. Maar dat zijn eigenlijk onze zaken niet.

Matchreport Knack Volley – Tectum Achel

Brilsmurf 31/01/2021