Afspraak met de geschiedenis

Om eerlijk te zijn, we hadden graag nog wat langer vertoefd op onze roze Modena-wolk. Maar liever dan er af te donderen, is het verstandiger zelf af te dalen. Voetjes op de grond. Laten we iedereen geruststellen. Team en coaches hadden dit donderdag bij het landen op Zaventem niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk al gedaan. Nuchtere kerels die gasten van Team Blue. “Voetjes op de grond”, misschien moeten we dit naast “One Team One Family”, mee opnemen in het Knack Volley logo. Al zal het dan wellicht eerder voeten zijn in plaats van voetjes.

Zelfs woensdagavond, luttele minuten na de wedstrijd sijpelde de nuchterheid al de nochtans  terechte euforie binnen. Een stap gezet, zeer zeker, een grote stap zelfs. Maar de buit is nog niet binnen. Modena blijft een verzameling klasbakken die er alles zullen aan doen om de blamage van woensdag recht te zetten. Dat ze daarvoor de wapens hebben is overduidelijk.

Maar wat woensdag ook overduidelijk was: coach Steven Vanmedegael heeft van dit team een onwrikbaar blok gemaakt. Geen slopen aan. Hier en daar, nu en dan een minuscuul en oppervlakkig barstje. Enkel in het vernislaagje, de kern is van gewapend beton. De coach en zijn team, bij Knack Volley een unieke combinatie. Je mag als coach een grootmeester-tacticus zijn (en dat is deze Steven Vanmedegael!), die onmenselijk veel uren steekt in het fileren van de tegenstrever en het minutieus in elkaar steken van een tactisch plan, je moet nog altijd spelers hebben die het begrijpen en kunnen/willen uitvoeren. We hadden het in de voorbeschouwing van de heenwedstrijd over het genie van Bruno Rezende en de superpower van opposite Lagumdzija. Maar laten we eerlijk zijn: orkestmeester Stijn D’Hulst en Pablo “Kuka” Kukartsev duwden deze toppers in de schaduw. Ook de rest van het team individueel en “en bloc” op eenzame hoogte. Focus, grinta en onverzettelijkheid, een hele wedstrijd lang. En, minstens even belangrijk: ook genieten. Gezien hoe dikwijls de spelers een smile op het gezicht hadden?

De sleutel zal woensdagavond eens te meer liggen in het onder controle houden van het Italiaanse opslaggeweld. Als dit weer lukt, dan schrijft Knack Volley geschiedenis. De Tomabelhal en de daarnaast gelegen Expohallen zullen ontploffen, dat is nu al zeker. Wat de uitslag ook is: F.E.E.ST.J.E.!!! Ja, ook met de spelers! Al moeten die noodgedwongen twee dagen later alweer vol aan de bak, dit kunnen we hen niet ontnemen. Zoals voorzitter Rik Vervisch terecht opmerkte: “Maaseik wil na al die jaren van droogte persé kampioen worden. Als het op die manier moet, dan is het maar zo.”

Dus ook nog even dank aan Lindemans Aalst, dat Knack Volley de gelegenheid geeft om deze finale in alle rust voor te bereiden. Absoluut niet evident, dat beseffen we in Roeselare. Het eigenbelang even ondergeschikt maken aan het algemeen sportieve belang. Hoed en petje af! Sportsmenship bestaat nog. Groots!

Afspraak: In de zaal, in de Expohallen voor het grote scherm, thuis in de zetel voor het TV-scherm: draag blauw. Verbondenheid in kleur! One two, Team Blue!

GDI 03/04/2023